Gabiri'ko baratza
Ilaunbe
Ludi-barruti, negargarri ziņez,
orixka dager eriotz-miņez;
nazka bai ditu era ez-berdiņez
bare likitsak oben-zikiņez.
So zabalera, billalde guzian
(gorriak jo, zomorrok ditu jan)
loretxoak ez-bear zoritxarrez
orrik buruzbe, lorak zimurrez...
* * *
Bat-batean, ordea, indar bereziz
apain dakusagu margo orlegiz;
ta ao zuritik legun, bigunkiro
usai onezko ats mee dario.
Udaste degu gogo-baratzetan,
lur eze, emakor lora-zaņetan;
eguzki epel ortzi zabalean
t'euri naroa garai berean.
Ta... gure baratz-loreak bai eder!
Zarrak berritu, gazteak lertzer...
Jainko-iguzki-muņera zillar bitxiz,
lilluratuz oro beren diz-diz.
Oraiņo zimel genun lora gaxo,
mardulik dakust geroxeago...
Nork azierazo ain bikainkiro?
Nork eman lur eze, azi-giro?
Josu zaigu lili oien baratzai;
Berak damaie indartzeko doai;
alda goi-deiaz toki berezira
emen daukagun lorategira.
Gogo-erleak geroztik usaira,
loretxoetara jaki-billa;
zeru-intzez jantzitako kulkulun
lorak eztigai goxo bai zizun.
* * *
Ara arantza tarteko lora gaxo
Josu baratzaiak nola jaso
usai onezko lora izateraņo...
Alakoak bitez zeruraņo.
