Ezti gozoa...
Ilaunbe
"Euzko gogoa"ren irakurleei
Lorategi zaar, apaņenik;
bertan usaitsu, naro lilik;
buru liraņa intzezko bitxiz,
dizdiratsu zilarrezko izpiz.
An azaldu laster erleņo
iņork ikus dagian baņo
polikiago burrun-burrun
biraka urduri lora-ingurun.
Dantza biguin lora-mimiko,
ezarri gero kukuriko,
t'antxe geldi-geldi erleņo
garo-tanta txuka duaņo (miazka arteņo)
Miztuz gero erle gorrizta
urrunera zaigu abia;
baņo berriz, lorerik-lore;
bein da berriro, zer nai ote?
— Erle muņuņo, marmaritsu,
lorerik-lore zer dagizu?
— Ara, garo onetxen guriņez
ezti goxo landu, ta udastez.
Ezti-mindun oro etorri
ta ase lezke gose bizi...
Gero aien pozor-tutu
aoa ur-ur biurtuki
Gure Asaben baratzako
eztigai gozodun loratxo
ele ama euskera dezu
idazleok erle gaituzu
Idazleak intz-tanta miztu
ta irakurgai-ezti lan dizu.
Otoi! zuk gose biziz artu
ta gogo-biotz txukatu zazu.
