Illunaldi

Nemesio Etxaniz

 Alboko pagadian,

 pago zar bi:

 besoak emanak dituzte

 alkarri.

 giroak narama

 arutz sarri.

 Pagondoan apatx egiñik,

 buruak illuna dario:

 inguruan aize epelak,

 lurrunean dakar erio.

 Arrmiarma-andrea alborago,

 arilketan dabil:

 euli ta xamorroak nai.

 Argia txoratil,

 begietan dabilkit ozka.

 aizea, ixil.

 Pago-besoak, eguzki-aterpe,

 oroiketari eman diote:

 joan-mendeak gazte-aroa

 il zuten. Bihar... zer ote?

 Alaxe elizpean oi-dira

 agure zarrak kontu-kontari,

 beranduko astegun-meza

 entzun-ondoren mar-mari.

 Gerri-lodi, sustar-zaintsu,

 aitatzen daude negarti.

 pago zar biak beren bakarra

 lur bati lotuak beti,

 basoko pralle bakarti,

 Baña berago, lagun bat

 ba-dute bakarrago

 alargun basoan.

 Pago bakarrak,

 eztu lagunik ondoan:

 ta kontu zarrak itotzen

 zaizkio kolkoan.

 Lañoak, lore bustiak

 dakarzkidate.

 Jaiki naiz pago-ondotik,

 gogoan neke.

 Beti da munduan

 norbait triste:

 auzoan besteren bat

 tristeago daite.