Olerkari
Nemesio Etxaniz
Olerkari naizala, lagunak diote.
Sinisten ez da errez burua galtzeke.
Lerro labur batzuek idazten ba-dakit:
ta aiek, besterik gabe, liluratzen
zaizkit.
Baņa jarrai dezagun komeri onetan;
gozo bai-dek egunak urtzea amesetan.
Onela lerro txikiz idazten darraiket,
lagunik inguruan txalo-joka ba-det.
Olerkari izatea, ez dek adur ona:
gosea oi-dek, agitz, oien otamena.
Bear gorrien mende bizi izan ondoren,
ezak obitegira dizkik eramaten.
Burutapen auetan azoka nuala,
ateratzen asi nauk olerki-ezpala.
Olerkari ta aberats ez omen-ditekek;
dirua oiengandik, nunbait, igesi dek.
Ilda gero besteak jaso oi-diate
aien lanak ekarri oi-duten garite.
Oraintxe zalantzan nauk egia ote-dan
olerkari naizala. Aspaldi onetan
dirua etsai diat. Baņa gauden ontan:
ia gure lanekin norbait gizentzen dan.
