Maite-gurpila

Aresti S. Gabriel

                                 (Garcin: Eh bien, continuons. Huis-clos. J.P.

 Sartre.)

I

Itsasoa

 Bosatu-lurra izinguretan dago:

 Zuhaitz-enbor, abere hil buztin, upa:

 Kresalak lurrari emanikako ma.

 Maitasuna heldu ezin haratago.

 Hara hiru maitaleak: itsasoa,

 legorra, zerua; triangul iokaitza

 Sinhets eztezakete paradisoa.

 Hauen elkar-nahia egiaz garrantza.

 Hibai-egoatxak bizitan haserre

 direnean, heren elkartuagaitik

 (gorenetan duenik arbuiaturik).

 Itsasoak lur-nahia drauku bete,

 negu-erdian, enbat-mendabaletan,

 ilhargiaz ahantzi garen gauetan.

II

Zerua

 Hodeien bihotzaren naiz ezagutu;

 uhin artean igertan nintzen behin

 neurrigabekiro ninzen desgorpuztu:

 lurrintzeak eraman ninduen arin.

 Udazken-arratsetan goibel denean,

 iruditen zaiku zeruaren lotsa,

 edo hainbat hodei astunen iauntztean

 oldoztuten dugu dukeiela hotza.

 Ainhitz izerdiz bete zako kopeta,

 lurrin izpi batzuen erakartekotz:

 holan asetzen du apur batño seta.

 Itsasoa da hainbat arrenkuratu,

 non zeruak galdu duela behingotz

 zehatz ikustean, negar egiten du.

III

Legorra

 {TITULUA}

 Euri-tantoño baten erorten diren

 ehun milatsu munduak nitan daude,

 Ostrailikaren gibelean hedatzen

 diren mundu zabalak bai nitan ere.

 Legorrak, pausatzearen eremutar

 honek, zeru sakonaren izpilua

 izan nahi zorrotzetan dezake har

 gogo-preminetan duen dostailua:

 ziri-miri apal temati hau.

                                       Eza

 baterik haren beretergoa?

 Beti naiko-guretan iraun baleza!

 Bere taigabeko egarri astuna

 darraio: ugatzetan duen mengoa.

 Arin baledi bere legortasuna!