Neure maiteari
Aurraitz
Aurtzarotik zaukat biotzeko maitea
Neure ametsen ixil-barruan gordea.
Zein mendi ostetan bizi zera kutuna?
Ezau-miņez naukazu, lilluraz barrena,
Egunero zabilkit inguruan samur
Durundi bigunen egaztadetan ur-ur;
Baiņa ixiltasunaz naasten zera eguan
Zeure laztanen zain poz-pozik nagonetan.
Gogoa azke yabilt zeu-billa goiz-illuntz
Idurimen zelai zabaletaz baretxe;
Laztan gardenen ego-otsa, baiņa, ixi-ixillik
Galtzen zait eguratsean, igarri barik,
Birinbolaka doaz egunak iraduz,
Gau-bide illunak zear betiko estalduz.
Zure eresien anots gozoak maitati,
Zauri bat uzten dit biotzean negarti.
Zeuarren bakarrik naiz kutun, olerkari,
Mendi arteko maiteiņo orbanbage ori.
Zure mintzura nire samiņentzat gantzu;
Gogoko zaurientzat sendaillu lurrintsu.
Eldu biotz uts au betetzen sarri-sarri,
Laztan garbiekaz asetzen nere egarri.
Baiņa arren, nun bizi zarean esaidazu:
Baso-gentzan zeukin bizi gura naukazu.
