Ama naigabetuari
Orixe
Txikidanik izan nintzan zori gaitzaren lagun;
etxe artan egunero ezbearra ba-genun;
Zure miņak gureekin gauez oroi genitun;
Agurtza esan ondoan kantak arintzen gindun.
Gure sukaldean ziran miņetan aipatua,
ĢErregiņa eder ori, nekez inguratuaģ.
Negar-aspertua baņon obe genun kantua;
baņa bein, eten zitzaigun... Miņa zan alakoa!
Aiton, amon ta guraso, senide ugaritan,
uretan gatza bezala geienak urtu ziran;
iru gelditu giņanok an-on gabiltza bakan;
Zurekin bildu galtezen luzatu gaberik an.
Amona Mari Axuntxi etorri zait gogora,
Zure Iasokundeari aurten ein dio gora;
bestetaz zertait esan nal, ez dakit nondik nora;
iņutama ez dezadan utzi, beintzat, albora.
Ba-nago egon ta egon. Neurtitz ezin egiņa!
Ordun bezala malkoa ixuri zait samiņa;
neurtitzik ez da munduan zori gaitz aren diņa.
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
Motx gelditu naiz esaten Ama-Semeen lana;
gaiņera nereaz nasi! Barka zuzen ez dana!
Eskein dizut biori biotzean dedana:
eziņ-esanaren miņa; miņen ezin-esana.
