XVIII'garren eresia
Udalaizpe
Zure goraldia ortziak diosku
ta sapai izartsuak aldarri oi digu.
Egunak gorarik ala itz egiten
ta aintza eder bera gau beltzak berritzen.
Ez dira aldarriok, ez dira aien itzak
otsa ezin entzun zaien arikoak.
Zabal da lur barna beraren mintzoa,
lur ertzetaraņo aren ots sendoa.
Artan dun etxetik eguzkia txairo
ezkonberri antzo yeiki da oparo.
Ortziburu baten du berak sorrera
ta azken-mugaraņo aren ibillera.
Nor aren berotik ostendu daiteke?
aren argia nork itzuri lezake?
Yaunaren legea gogoa ontzeko,
bikaņa ergelak gurbil biurtzeko.
Agindu zuzenok biotzaren ezti,
Yaunaren aitorra begientzat argi.
Yaunaren beldurra garbi ta betikoa,
beraren epaia egiz bidezkoa.
Urrelandua ez da ainbat opagarri,
orren goxo ez da orrazeko ezti.
Oietan egin naiz erabat ikastun;
betetzen ditunak saria du lagun.
Baņa nork ezagun bere utsegiņak?
Asketsi izkuturik geldi zazkidanak.
Arroputzei buruz zai zure morroi au;
iņoiz ez al beitez nitzaz nagusitu.
Gaitzetatik yarei, ogen-litsik gabe,
noiz-nai nadin, Yauna, legearen yabe.
Eder bekizkizu nere aoko itzak,
eta nere biotz-barneko gogoak.
Idazu esker au, nere yareillea!
zaiten betikoan nere pozbidea!
