Oraiņaldia
Orixe
Orain aldi? Ez aldi, ez une, ez tini.
Orain, esan baņo len, gero da oraindi;
Esan eta berela, len: iun zan igesi:
iņork ez duke neurtu, ez geldierazi.
Orain onen ondotik urtika goazi.
Txori bat nai eskuan; bost iges boazi!
Esku soilez aingira uretan nork atzi?
Orain au atzi naiez iņork ezin etsi.
Lengoaren oroiak ba-digu pozaldi;
geroaren usteak iņoiz gaitu argi.
Oroi, uste... Gaberik nor liteke bizi?
Oiek ditugu gure biziaren erdi.
Lengoaren oroiak ez nau asetzen ni;
geroaren egonak ba-dit bildur aski.
Orain au da, nolabait, Iaunaren iduri
Indar guziz Au nuke bear ni iduki.
Onek burruka goxo ematen dit neri,
erori ta zutitu, zutitu, erori.
Ari naiz etsi gabe, Israel iduri.
Azken indarraldian geldi nadin zuti!
Zuk iztazaiņa ioaz, erren geldi nadi!
Erren bederik, noan, baitut irabazi.
Orain bizi ez dana, ez da beti bizi:
Nakizun orain Oni, naiten bizi beti!
