Irukoitza

                             (Terzett, Eichendorff)

Joseph von Eichendorff

euskaratzailea:

Udalaizpe

 Artzaiak

 Udako goiz-argiak dirdai egitean,

 odei bat ez da ageri ortzi urdiñean.

 Ikaraka badator argia pozetan,

 galburuak makurtuz gari-alorrean,

 eta belaunak auzpez nerau otoitzean.

 Eiztariak

 Ez da iñor indartzen eiztari zangarra

 lez, aize osasuntsuz; an, amil muskarra...

 arnasik ezin duzu, berak poz bakarra.

 Laño ostartetik zear ageri da ibarra,

 egaka ozkarbiruntz arrano azkarra.

 Artzaiak

 Eguerdia eltzean erreka-ondoa

 itzalpean maite dut, pozaren goxoa!

 Zugatzak asots arin, errekak ots loa

 lur zabaletan lotan, zurmurka egoa,

 lañorik laño, urrun, ametsetan noa.

 Eiztariak

 Ibarra euzkiak yo, ta ametsez atseden

 artzean, mendi-goian bai-naiz geldituren;

 urrun, lanoak gorantz dioaz odeien

 ertz zear... zugatzak-gain leun dira makurtzen...

 beti berri dirudin otsak dagi ozen.

 Artzaiak

 Urrun tximistak dirdai: abesten kilkerra,

 ta lilien azpian neskatil ederra

 izketan ataurrean: ots diot alperra

 txirulari, inguruko biotz ta aitz bazterra

 yardesten, uda-gaua ezpaita kalderra.

 Eiztariak

 Aranak itzalpean dira aspaldidanik,

 ta eguzki-argia badakust menditik.

 Sugarretan garraxiz arrano oldarturik,

 itxasoratzen latsa sutan mozkorturik.

 Ene! nork ledukaken orduan egorik!

 Neskatillak

 Ibar-zelaietako txirulak yotzean,

 oian susmur-turutak ots eragitean,

 zutik nago auznarka goizeko argitan.

 Ez dakit nori yarrai: zuek etortzean,

 badakit... iñortxori ez esanen bañan.

                                                                 1950 azillak 4