Izkillu deya

Eleizalde'tar Koldobika

 Mendi-gañean ager da illargija;

 Berak darakus asaben errija.

       Asabena zana,

       Guria eztana:

 Baltzik-baltzena da gure zorija.

 Erdu, mutillak, izkillubak artu!

 Geure izena, be, ez dagigun galdu!

 Gabaz dakusku gudaldi-ikurpena,

 Gabaz dantzugu santso asabena.

       Asaben santsua,

       Gaurko euzkuak ez dazautzuena.

 Erdu, mutillak, santzua entzunik!

 Arrotza an dakust, erri-jaubeturik!

 Euzko-endaren ibar ta mendijak,

 Baso ta ibayak, aranak, urijak,

       Arrotzak dauz artu;

       Atara nai gaitu,

 Lur-bako enda gadizan ludijan.

 Erdu, ba, danak, arrotzari jarki!

 Jaurti etsayok, aberritik jaurti!

 Itxaspetu lei justuri uzuak

 Aizkorri-gaña: urtu lei itxasuak.

       Guretzat ez ba-da,

       Erbesterik baga,

 Erre daikegu enda-lurra suak.

 Sutau dagigun geonek, anayak!

 Lekaro utsa artuko dau etsayok!

 Indarren kaltez jaso bedi indarra;

 Indarra dala almenik bakarra

       Arrotzak diñue,

       Ta artu nai deuskue

 Irakaspentzat lurki euzkotarra.

 Jaiki, mutillak! irakaspen ori

 Bigurtu arin izkilluz eurori!

 Euzko-abenda nastau biar ba-da,

 Arrotz ustelaz loituko ba-gara,

       Gudako zelayan,

       Odolezko ibayan,

 Erailgo dogu enda au orban-baga.

 Azkatasunge bizi nai dabenak

 Boaz izaten jopu arrotzenak.

 Mendi-gañean ager da illargija,

 Berak darakus asaben errija...

       Ez bogu azkatzen,

       Izten bogu iltzen,

 Guda-zelayan begigu il-obija.

 Azke ilgo gara Izkillu-artean

 Ez ikusteko estuntzaik aurrean.

                                       ("Euzkadi» aldizkingija, 1907-garillan).