Kaukasian, Prometeo gogoan

Huy Cân

 Prometeo, inon ez hait ikusten

 Ez duk elur xuri eta hotz haundirik baizik.

 Askatua ote haiz? Egia dea

 Munduan ez dela gehiago sairik?

 Burdinak ezin dik sua arkaitzari estekatu.

 Suaren banatzea

 Gizakien arteko ontasun bezala.

 Sabela urratua, gibela lehortua,

 Horra goi mezuaren prezioa.

 Saia mendez mende gizendu duk,

 Bainan sua, lurraren distira,

 Ez duk erretzetik gelditu.

 Oi ene maitea,

 Zure behakoaren ilauna

 Ez ote da Prometeok ebatsi zuen

 Zeruko sutik heldu?

 Kaukasia jarria da zut zuta

 Luhartze epikoan.

 Xuritasun nostalgikoa,

 Elurrak elurra estaltzen.

 Jainkoak utzi dituk jendearekin egoiteko,

 Suaren agiantza, sua, jendeei emaiten dizkiek.