Albako untzurrinian

 Albako untzurrinian,

 aitz baten gañian,

 gizon bat arrantzuan

 itxas basterrian.

 Itandu bear diot

 ete daben entzun

 Belenen gaberdian

 zer gertatu zaigun.

 Kañabera orrekin

 zagozan gizona,

 Jaungoikuak daitzula

 zuri egun ona,

 bart sentidu al dezu

 izeren zaratarik

 edo entzun zeruko

 aingeru kantarik?

 Gizon gazte eder bat

 egoz jantzia zan,

 bart gaberdian legez

 emen igaro zan.

 Aren kanta soñuak

 pozez aditurik

 gau guztia eman det

 arrain bat gaberik.

 Gizon gaztea etzan

 gu lez gorputzduña,

 bart emen igaro dan

 gazte egaduna,

 ari zan Espiritu

 abisoa doiana,

 ipar suestian

 erregiak gana.

 Neu ere juango nitzan

 gaur a ikustera,

 barrubiña batzuek

 banijua esatera,

 baña erropa zarrak,

 eskuak utziak,

 nola sartu naiteke

 Jaun baten etxian?

 Neuk ere ardi narruak

 neukazan soñian,

 baña ementxe egondu

 naiz

 bart-ko gau guztian.

 Abe Maria eginda

 esan egiozu

 arrantzale pobre bat

 emen naiatortzu.

 Arrantzale maitea,

 neuk biotza nai det,

 urria ez zidarra

 ezerentzat ez det,

 orain aurrerantzian

 fede bizi bategaz

 bota tretza guztiak

 Desusen izenian.