Axeria eta barkolaria
J. Lafitte
Egun batez ibaiaz beste aldera joan behar zuela,
axeriak barkolaria deitu zuen
- Aurretik paga izadak! esan zion gizonak.
- Bainan dirurik ez diat! erantzun zion axeriak.
- Orduan igerika pasa hadi, nik ez haut lagunduko.
- Ene laguna, zion axeriak, batzuetan oso
interesgarria liteke egi batzuren jakitea. Pasatzeko
baimena ematen badidak, hiru egi esango dizkiat.
- Paga ederra: gezurrak esateko baizik, axeriak ez
dute hitz egiten!
- Jaungoikoaren izenean, gaurkoa sinhets ahal
didak
- Bainan kasu! engaņatzen banauk, itoko haut!
- Tratua egina diagu!
- Hortxe eser hadi, eta hiru egiak entzun ditzadan!
Txalupa zoalarik, axeriak lehengo egia esan zion
- Ilargia ez da eguzkia bezainbat dizdiratzen.
Gezurra ote duk?
- Ezetz, erantzun zion gizonak.
Txalupa ibaiaren erdian zegoen.
- Bigarren egia: urak ardoaren antza ez dik
gezurra ala egia duk?
- Ezetz, maltzurra. Zer pentsa hain desberdina
izaitea? Hementxe edateko ardo xuri asko ukanen
nikek!
Ibaiertzea hurbil zegoen. Axeria jauzi luze bat egin
ondoren lurrean aurkitzen da. Barkolaria so eginez
holaxe dio
- Hona hemen hirugarren eta azkeneko egia: ongi
entzun ezak eta ez dezak ahaztu, bakoitzak hola
pagatzen badu boltsarik ez du nihork beharrik.
