Esker onez

Xabier Mujika

 1

 Badakidanez nik gizon horri

 askotxo diodala zor,

 oraingo hontan, ordaindu asmoz,

 bertso kantari banator.

 Hain izan zinen gizon zintzoa

 eta hain euskaldun jator

 eskerrak eta mila goraintzi

 Fernando Aire, Xalbador.

 2

 artean oso gazte nintzela,

 -etzait ahaztuko neri,-

 beraren bidez izan nuen nik

 iparraldekoen berri;

 hari entzunez ohartu nintzen

 gu ez ginela bi herri,

 nahiz muga batek egin nahi duen

 herri bakarrez bi erdi.

 3

 Ume zelarik eskola utziz

 artzain lanetan zen hasi,

 jakinduria non den, ordea,

 Xalbadorrek irakatsi.

 Izadiaren liburutikan

 burua zuela jantzi,

 bertsoen bidez eskaini zigun

 nahi dutenentzat ikasi.

 4

 Zein aberatsak izaten diren

 bertsolari iturriak,

 sakontasunez nolakoa zen

 seinale oso garbiak,

 agindu eta jende aurrean 

 bapatean ezarriak,

 alargunaren arroparenak

 bertso gogoangarriak.

 5

 "Amodioa gauza tristea"

 esanez hasi kantuan,

 era ederrez azaldu zigun

 penazko sentimentuan

 zenbat alditan murgildu naizen,

 goibel nintzen momentuan!

 bertso horien kantu isila

 sendabidea orduan.

 6

 Sortetxeari zor omen zion

 izana eta izena,

 bere hitzetan garbi dakusgu

 benetan maite zuena

 Nere guraso oroi saminez

 betetzen bazait barrena,

 bertso horiek dira haientzat

 dudan eskaintza onena.

 7

 Behin Donostian txistuka ekin

 genion eta gogotik,

 zer pentsatua bageneukake

 isuri zuen malkotik.

 Gizatasuna irten zitzaion

 orduan ere golkotik

 txistu artean denoi esanez

 "maite zaituztet oraindik"

 8

 Lehen bertsotan esan bezala,

 badizut ere hainbat zor,

 ezin bestean neurri apalez

 nere omena hara hor.

 Zuk odolaren mintzoa utzi

 baitzenigun hain maitakor,

 eskerrak eta ikusi arte

 Urepeleko Xalbador.