Zangoek lurra hunkitu gabe
Auxtin Zamora
"Suge bentzutu bat bezala,
Errestatzen naiz lurraren gainean,
Hoztu nahiz neure sukar malina,
Herrautsak izerdiarekin
Orratzen daut haurpegia,
Hildaldarek, hildokatzen larru guzia.
Erreberrien suzko ikuskizunez,
Piltzarka urratuz eta errez
Deramate, ametsez igatua
Naukan jauntzia,
Neure hats presatua, lehena edo azkena,
Dutan ez jakinean,
Beldur dut, bai beldur,
Behatzetatik ile puntetaraino.........
Bainan herio hari ihesiz,
Itotzerohako mementoan,
Xutituko naiz begiak dirdiran,
Eta zangoek lurra hunkitu gabe
Urbilduko,
Zuhaitz osto oriurretsu batetik,
Ixurtzen den argi beteari buruz."
Hartzen dutalarik burua bi eskuen artean,
Zer asma nezakeen hoberenik neure baitan,
Daukat: hiltzea nahi nukela emen berean,
Eta sortzea berriz segidan.