Sasi guztietan
Auxtin Zamora
Badakit Maiana,
amodioz jana
zarela neretzat eta ni zonbat
uste ote duzu naizela zuretzat
Ur ferdez begiak,
iduzkiz ezpainak,
aldatzen dauzkitzut. Zure ileetan
gogoa galtzen dut, urus, ametsetan.
Zure gorputzean,
nunbait zola zolan,
oldarrez indar bat sortu zen neretzat,
jakin nuen, ar bat nintzela zuretzat.
Ez zaitela histu,
ez ahalgez urtu,
sasi guzietan ditu primaderak
sortarazten, nasai, larrosa salbaiak.
Neure gutizia
ezin atxikia,
jauntzien azpian larru fin xuria
gorriz eta beltxez ttartte'ta ttittia.
Bularrez bularra
arnasez arnasa,
goxatuko zaitut azkar ttinkatzean
mila musuekin neure besoetan,
zure aurpegian,
ikustean, sutan,
gozamen dirdirak, mihise barnetan
zalapartatuko naiz ezin bertzean.
Zure erdiz erdi,
odol eta izerdi,
urratuko dautzut punpuna azpia
igorriz barnerat neure ur bizia.
Badakit Maiana,
denboraren lana,
sasi guzietan ditu primaderak
sortarazten nasai larrosa salbaiak.