Seme baten otoitza

Jean Louis Davant

 Zutik mintzo nitzaizu, boneta buruan

 Beldur ez lotsa barik, errespetu haundiz

 Aitaso judua lez, fermu liburuan

 Zure haurra naizela ez ahantzi nahiz.

 Biziaren ordari zenbat eman dizut

 Apez eta serora, saindu, apezpiku

 Zure zerbitzuko denek utzi naute

 Hemen nago bakarrik, herrian arlote.

 Zure amore gatik onartu dut oro

 Nagusien azpiko egonez umila.

 Arbasoen kemena laster duket bila

 Ondorea galdurik, ezin dut haboro.

 Zure seme naizenaz, ez nuzu nor nahi

 Lur hau da sakratua besteak bezainbat

 Herri orok bezala hartze du musu bat

 Erresumen artetik ezin naute bahi.

 Asko zor dizudala ez dut ukatuko

 Gauza bakar bat dizut arren eskatuko

 Populu bat naizela herri hunen jabe

 Zure mutilen ganik entzun nahi nuke.