Ez zen arras besteak bezalakoa

Daniel Landart

 Goiz batez ez zen lanera etorri...

 Nahiz, zendako harri

 Denei gerta daitekeena da hori.

 Eta beraz gure artean,

 mila estakuru harrapatzen genizkion...

 Baina, hamarrak irian,

 berria zabaldu zenean,

 denak trantsituak gelditu ginen

 ortzia gainera erori balitzaigu bezala!

 Rafael hila!

 Rafael, gure lantegiko lagun bat zen.

 Hogei eta bi urte.

 Mutiko ixila, apur bat herabe...

 Begitarte beltzaran eder batekin,

 Ileak luze-luze...

 Maiz ameslari,

 (Aingeru bat iduri)

 Gorputzez ongi egina

 Hots: gazte zinez atsegina.

 Baina... besteek ez duten zerbait ba zuen

 edo hobeki errateko

 "ez zen arras besteak bezalakoa".

 Zer zuen bada,

 nola aitor, nola erran?

 Horrelako "gauzak" gordetzen dira...

 Edo hanbat gaixto bestela!

 Baina Rafaelek ez zuen gorde

 Ez eta gorde nahi ere...

 Harentzat zirela beraz

 laido, mehatxu eta golpe!

 Zenbat irri txar, trufa gaixto

 Goizean hasirik, iluntzeraino...

 Baina Rafaelek ez zuen deus erraten.

 Funtsean zer erran zezakeen?

 Nahi ukanik ere, ez genuen utziko!

 Eta aldi oro,

 haren begitarte gozo argia

 lano batetan galtzen bezala zen...

 nigarra zuela lagun.

 Halere artetan,

 erdi-karrasika bere errabian

 oihu egiten zigun

 "Utz-nezazue bakean; utz bakean!"

 ...Debaldetan !

 Eta azkenean,azkenean

 nekatua

 etsitua

 minaren minez zoratua

 familiatik eta laneko lagunetarik

 baztertua

 mundu hontan zinez galdua,

 Ikusirik

 bere zorteak ez zeukala aterabiderik...

 soka bat erosi zuen

 eta...

 Goiz batez ez zen lanera etorri.

 "Ez zera arras besteak bezalakoa"...

 Orduan konprenitu genuen

 Zein lazgarri daitekeen

 Homosexual baten korapiloa.