Malekoitik begira

Okendo

 Kontzientziak gidaturik,

 herriko toki apaleneraino

 zuzendu naiz eguneroko albisteak

 olatuak ekartzen dituen tokira.

 Haserraldi luzeak

 izaten ohi ditu itsasoak,

 itsasoko indarrak ezingo du

 sekula bukaerarik gabeko

 lerro iheskor hori erdibitu.

 Malekoitik so

 itsasoa haserretu nahian nabil,

 eta arerioaren odola

 berton ixuriaz ere

 ez dugu inoiz itsasoa baretuko.

 Naufragatuko du arerioaren odolak,

 eta alderantziz,

 hondartzak tintatuko dira

 tonalitate gorriz.

 Begien bistan dut

 bukaerarik gabeko lerroa,

 lerro iheskorra,

 eguzkia zerutik ibilian

 eta azken momenturarte beldur,

 baina azkenik gatibu da,

 lerro iheskorrak lutoz jantzi du

 eguzki zilindroa.

 Hilobian sartu da eguzkia,

 denboraren begien aurrean

 bihar itzuliren da.

 Malekoian,

 ilunetan jada,

 konturatzen naiz eguzkiak

 gorputzak irakurtzen dituela,

 eta gauez ilargiak

 ez duela enkantu intelektual hori.