Poema eskizofrenikoa

Okendo

 Lili usaidun albiste bat utzi zuen

 telebistako partidu

 traszendental batengaitik.

 Tripa zuloa asetu,

 eserleku propioan eseri eta

 aparailuari so.

 Egongelako aparailuak

 pareta heze osoa estaltzen zuen,

 —ez pentsa handia zelako

 etxea txikiegia zelako baizik—

 apatiko honen kontzientziak oraindik

 beharresten zituen hiru printzipio;

 jatea,

 whiskyaren hiztegia

 eta denbora itzaliz egiten diren

 glukosazko jolas esporadikoak.

 Emaztea aldiz formalegia zuen,

 goiza zaunkaka hasi orduko

 iratzarri eta eginkizun oparo

 ezin ohoretsuagoak

 burutzeari buru-belarri.

 Seme eskizofrenikoa

 mihiari frenua jarri nahian

 eta eskuineko eskua luzaturik,

 isiltzeko aukera abandonatua

 ematen zion

 aita apatikoak belarrondoko batez.

 Behintzat historia ondo bukatu zen,

 izpar egoki batez;

 aita apatikoa sabai hezetik zintzilika

 zegoen estalaktita batek

 buru hezurra perforatuz hila kausitu zuten.