Onatx, erletxoak
Bedoņa, Joakin
Muņorantza doa Josutxo, kantari,
belarritan zintzil bi-iruna gerezi.
Mutil xalogorik!... Zeren billa ote?
Kilkerrak, marmari, agur, dagiote.
Baiņo... oar!: beko eultzaren burrunba!
Erle danak, leitsu, ager-ixkutuka...
Zer gerta zaie, ba, Joseph-en erleai?
Lore bat ikusi muņora, poz-dirdai...
Egalda zaio bat: ezarri da tente
ezpain-marrubian,-arrosa arek uste.-
Zizta du ta, ene! odol-tantta atera
kutuan, miztuta, berriz egatu da.
Egun gutxi buru, Joseph ezti bila...
Baiņo... zer da an? Jesus! Eulzeko iskanbilla!
Erle danak itsu, zoro, norabage
ninitik zerbaitek eutsiko bailie.
Ta abaraska-urrean, izarņo bezala,
urrin-yarioka, ņir-ņir, odol-ttantta!
-Arrigarri bai au!...-ta artuz abaraska
poz-ttuttuli yo du Andra Mirengana.
Baiņa Andra Miren-en zen zorrotz-argia!
Ikusi orduko barrendu guzia...
Josutxo deitu du; laztan dio gero
ta abaraska bera yaten eman dio...
