Onatx, erletxoak
Loramendi
Muņorantza don Josutxo, kantari,
belarritan zintzil bi-iruna gerezi.
Mutil xalogorik!... Zeren billa ote?
Kilkerrak, marmari, agur, dagiote.
Baiņo... oar!: bęko eultzaren burrunba!
Erle danak, leitsu, ager-ixkutuka...
Zer gerta zaie, ba, Joseph-en erleai?
Lore bat ikusi muņora, poz-dirdai...
Egalda zaio bat: ezarri da tentte
ezpain-marrubian, -arrosa arek uste.-
Zizta du ta, ene! odol-tanta atera
kutuan, miztuta, berriz egatu da.
Egun gntxi buru, Joseph ezti billa...
Baiņo... zer da an? Jesus! Eulzeko iskanbilla!
Erle danak itsu, zoro, norabage
ninitik zerbaitek autsiko bailie.
Ta abaraska-urrean, izarņo bezala,
urrin-yarioka, ņir-ņir, odol-ttantta!
-Arrigarri bai au!... ta artuz abaraska
poz-ttuttuli yo du Andra Mirengana.
Baiņa Andra Miren-en sen zorrotz-argia!
Ikusi orduko barrendu guzia...
Josutxo deitu du; laztan dio goro
ta abaraska bera yacen eman dio...
Sagara-muņoan Josu gorde zaigu:
Onatx, Erletxoak, Lore ori miztu!
