Agurtzen zaitut

Joakin Balentzia

       "KORRIKA" berriz dela eta euskararen klabepean irakur daitekeen bi poema

 Agurtzen zaitut, solasean,

 baina ez dut ikusten gaua.

 Itxita dago kobazuloa eta

 ezin dut ikusi kanpoko iluntasuna;

 harrapariak ote daude

 zure begien zain?

 Hotza eta hotsa

 bildu dira erotzeko zorian

 tenore honetan.

 Hatzaparkadak eta urradurak ditut,

 non eta zenbat ez dakit;

 biziaren erritmoan

 galtzen dira ene kontuak

 iragan gizarajoaren antzera.

 Ez dugu astirik

 hainbeste zama jasotzeko,

 herritar urdinok.

 Agurtzen zaitut, errepidean,

 zarata eta kotxeen trumoiak

 uzten ez didate

 zure begirada gorria ikustea,

 ameslari, arlotea,

 labezomorroek jarraikitzen dute

 helburu ezinezkoa.

 Dardaraka ateraino

 hurbildu nintzen

 hostoen loa bereizteko,

 baina ehuntzangoak ziren

 irteera gordetzen,

 zelatari ausartak;

 tristurak pozoindu zituen

 saguzar horiak eta

 hauxe ez zen notiziarik.

 Agurtzen zaitut, mila aldiz egunero,

 arnasa hartzearen antzera;

 labanetako kaparrak,

 mihura eta goroldioa

 jaiotzea apaintzeko?

 Ezta hori,

 izerdia eta nekea,

 erleen ibilbidea.

 Guzti horrekin bai

 egin daiteke etxe morea;

 biolentzia espiralaren norabidea

 iragartzen omen dute

 azti harroputz berriek,

 baina ez dakite

 zenbat ur daramate

 geure hibaiek,

 zenbat dira hemengo irriak

 eta nolakoak geure emeak.

 Inoiz ez dute jakinen

 geure haizea harrapatu.

 Agurtzen zaitut, oraingo zaparradan;

 bazterrak zikinak jarri dira,

 gure seme-alaben gogoekin;

 haizearen semeak,

 ilargiaren alabak.

 Esnatu da sua

 elurren eraginez,

 ezpain zimurtuak

 gorputz zimurtuak

 gorputz gutiziatsuan;

 ozenki deitzen zaitut

 solasean, errepidean,

 oraingo zaparradan,

 mila aldiz egunero

 agurtzen zaitut.