Poemaz

Gorri

Arloteak

 Ixil, ixilik, bakarrik paseatzen

 porlanezko bidetik;

 ametsetan.

 Etorriko den haizearen

 autopistak,

 plazaren berbontzi gogotsuen

 lagunak,

 tren zaharkinen printze

 ahaztuak.

 Kaleko potxongoetan

 euren buruak bilatzen

 urruntzen dira.

 * * *

 Astelehen euritsuen ikuslea,

 isiltasunaren munduko atezaina,

 nire burura zatozkit

 behin eta berriro.

 Barruan daukagunaren ispilua

 zertan ari zara jendearen begiradapean?

 Maite zaitut ez bakarrik zarenagaitik,

 baizik zurekin nagoenean,

 garen guztiagatik.

Arrano urdina

 Iparraldeko haizearen maitale,

 altueren dantzari,

 eraman nazazu zurekin, zalantzak bezala,

 hemendik hara,

 orain bai, geroxeago ez

 inoiz ote?