inprimatu
Harrotasuna galdu zuen hitza
Izenburua:
Harrotasuna galdu zuen hitza
Sinadura:
XU
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
XU

Argitalpena:
Txistu y Tamboliñ.
Urtea:
1992
Argitalpenaren urtea:
Alea:
y aquí se mata a quien haga falta
Orrialdea:
69-70

Harrotasuna galdu zuen hitza

 

Xu

 

                   Zer esango dizut nik, bada, esan ez denik?

                               Hara, badakit...

 

                         badakit badela jende arrunta,

                       Alberto auto-mekanikoa bezalakoa,

                 gizona baino gehiago gizonmodukoa dela dioena,

                       ez duena maitasunaz gogoeta egiten

                             eta bere emazte gizen,

                         zurrumurruzalea, maite duena.

                         Badakit badela jende berezia

                         —filosofoak, sasifilosofoak,

                             irrati lokutoreak...—

                   maitasunaz etengabe hausnarrean dabilena,

                               eta maite dituena:

                     katu siames bat, iraultza koloretsuak

                             edo neska gihartsu hura

                         gogorarazten dioten kantuak.

                               Badakit, orobat,

                           hitzik kakaztuena den hori

                       ahoan kendu gabe darabilten zorri

                           zuri, zital, mozorrotu asko

                               ez direla gauza,

                             ezta hurrik eman ere,

                         aldamenean daukatenarekiko ezer

                             egiazkorik sentitzeko,

                             baldin eta aldamenekoak

                     eskumaldean zero batzuk ez badaroaz.

                     Eta badakit hitz zuriena den hori baino

                   hitz gorriago, beltzago eta handiagoekin

                         burua irakitan duten hiritar,

                         zergadun eta demokrata askok,

                       eta antifilosofo eta postfilosofok,

                         ez dutela sekula maite izan,

                                 sekula ere ez,

                             sikeran zuhaitz bat,

                                   haitz bat,

                                   laino bat.

 

                       Bada, ezagutzen ditut bi begi itsu

                               zeinen begiratuak

                       norberaren burua ezerezaren kontra

                               zapuzten bait du,

                           eztanda dardaratsu batean;

                     eta ezpain labankor gazi-gozo batzu,

                       ahultasunaren trebezia guztiarekin,

                     mila korapilotan lotzen zaituztenak;

                   eta tenperatura, uhin atsegin ondulatutan,

               urtzen duten haragi mordo urtenbeharrez daudenak.

 

                                   Horregatik,

                                   ez bai ez

                                       ez,

                       ez daukat maitasunaz esatekorik,

                         idazki labankor hauxe ez bada.

                                   Jardun zeu

                                   maitasunaz

                               maitasunari buruz

                           eta maitasunaren gainean

                                   nahi baduzu

                           nik badakit nore gainean

                                 (eta azpian)

                                   jardun eta.

 

 


inprimatu