Paradise lost

 Jainkoaren bideak gizonari

 Nahi izan ditut adierazi

 Hitz gorez, perpausa noblez

 Baleta ene populu erratua bide xuxenean ezarri

 Gauaz lo egitean aingerua jausten

 Zen enegana, gero egunez diktatzen

 Nituen haren perpausak, ene poema

 Burutzea galeraziko zidan

 Ezpataren beldurrez

 Gaztetan filosofiak eta hitzek plazerak

 Xoratu ninduten, gero Italietako poeten

 Hango katedralen erritmo berri eta argi bat edan nuen

 Ene lumaren zerbitzuko

 Haurdanik sentitu bainuen ene patuaren deia

 Ene hizkuntza basa hornitzeko

 Hats handiko lan hedatu batez famatzeko

 Egarria, agian ere gizonaren oroimenean irauteko nahia

 Ene herritarrak elkarri erraiak ateratzen

 Zizkieten bitartean nik bakardadeari

 Itsutasunari tantoz tanto bere musika segretua ebasten

 Saiatu nintzen, orri xuritan antolatzen, ontzen, zizelatzen

 Zeta-txitxarea bezain berez, haurgite bat bezain dolorez

 Begiekin ez dakusanak bihotzarekin baitakusa

 Nik badakit geroak zer esan duen:

 "Adamen Parabisua poema batean aurkitu nahiz"