Egunsentiko oilarra

F.E.

 Egunsentiko oilarra

 gangar gorri, oin medarra

 nire barrenak nabaritzen du

 kantuz hasteko beharra.

 Uda partean beroa

 zuhur eztena eroa

 eztut ikusten oso argia

 euskaldunaren geroa.

 Itsas barnean arraina

 handiak jaten ertaina

 txikerra berriz denen menean

 ezin harturikan gaina.

 Gaua abailtzen astiro

 itzaliz argiak oro

 haren osteko egunsentirik

 nik behintzat eztut espero

 Hodei beltzean trumoia

 zartatuz nola kañoia

 gure etxeak aspaldi dauka

 kordoka bere zutoia.

 Mendi kaskoan elurra

 urkamendian lapurra

 gizasemeen gainean beti

 zelatan dago malurra.

 Kanpandorrean zikuina

 moko zail, luma biguina

 ikusten ditudan gauza batzuk

 eni ematen higuina.

 Gazta batek zazpi duro

 zazpi gaztek mila zilo

 bihotzetik eztatorren hitza

 esana doa galduro.

 Hondartzan gorri harea

 muki jario barea

 jaio diren arrain guztientzat

 egina dago sarea.

 Zaldun gotorrak ezpata

 arrain labanak azkata

 euskaldunak ez nola baratu

 bere etsiaren enbata.

 Ehizaki bila mirua

 gabeak amets dirua

 ointxe dirudi hautsiko dela

 zintzilik gauden birua.

 Gezurra dirudi baina

 inon ez inor gu aina:

 inork eztio guk hainbat hartu

 etsipenari tamaina.

 Mendi altuak txuntxurra

 bide luzeak muturra

 herrien urratsek egundaino

 nekosta pean burua.

 Olatu gainean bitsa

 etxeko agetan sitsa

 zertaz poztu ez daukadalako

 kantu hau joan da hain hitsa.