Xabier Aldai
Zenbaitzuk uste dute vitoria-gasteiz espainia dela
gizakia aingeruaren aurka ausartu zen
eta aingerua garaitua izan zen
behin eta berriro gizakia besarkatzera altxatzen da
ihesa galerazi nahi liokeen diru-saria balitz bezala
(eskukada batez) bat bi biru mila
estutuz jipoituz eta estutuz
heureak nahi hituzke ostrailikiaren kolorean
eta bat gehiago
poeta ezezaguna
bere lanak argitara ikusi ez dituena
iragarkiak hasten diren tokian entseiatzen du
behin ere irakurriko ez duzuena
soka bat lepoaren inguruan eta
oinak arnotan
munduaren ordena berria eta herriaren opioa
ni ez naiz zuetarikoa
ezin utz diezaioket bizarra has dadin
luze eta zuri
eskuak bizkar gainetik bihurtzen oihukatuz
euskara ez hiltzeko aukera bermatzen
bala bat udaberriaren magalean
kaskilo bat lorartean
haritzik sustraitsuenak ezin jasan moduko
ekaitza iritsi duk
begira hitzak iskilinbak bezala
arimak josten malerusaren zuhaitzean
oroimenak ala errusinolak
eskuak nik ez dakit zerez zikinduak
zainetan odola bezain ziur
hitzak ezpainetan maite zaitut
bihotzak bezala
erraz eskainiko duk beste masaila
ogi koskorra eta postuak ez dituk faltako
eserlekuek iraultza berotzen diate
ugariagoak dituk gerizak magalak baino gehiago
ez dela kasualitatea hire untziaren meneko
hareatza honetan ez duela maizterrak sororik landatuko
zorpeko diren hezurdura anitz baino ez
benazko uztak baino arrosak elorrian
nahiago duten itsaso honetako uhinak zenbatzen gelditu
ezjakintasunaren indarra
ipurtargitik hasita goritasun gorri-laranjatua
ikus ezak izuaren aurpegia ikaraz ihesi ordokian behera
baldeko urak eragin eta suzko olatua hazi
non bandera bat eskuairatu duen bere logabetasunen lekuko
haritzik gordeena ere erauzi beharko da
gero hau mantentzearren
aberria ala hil oihukatzen dute
poesia ala hil idatz dezaketen moduan
badute ezkutupeko amodio desira bat
etsi ez baino zutik eutsi araziko dien indar ezkutu bat
mugarik eta zokorik aurkituko ez duen uhina
paparrean eramateko moduko bandera
gurutzez inguratuak edozein aitaren etxe defendatuko duten
leporaino hartuko ditu
edozein kanposanturen aldapetaraino hartuko ditu
itogin sikuak
harroenak ere eraikiko dion kapera-sagaratua bihotz ondoan
urrezko uztan bere haizetara hazi daitezkeen ikurrinerantz
beltzez eta odol kolorez sortzearen atsegintasunez
zeina oihal guztiak bezala izekitzeko den
leiho osteko xabier guztien lekuko suhar adibidez
ikus ezazu kea gurutz kiskaliak lama guztiak gehiago garaia;
bala bat udaberriaren magalean
kaskilo bat lorartean
jaka bat eta betaurreko batzuk datozkit
—agian idazle bat—
hitzez ezin azal diren guztiak
liburu bakar batean batzeko bezain ondratua
su dagiot nire etxeari
duintasun mutu baten deitoragarri
poetaren hitzak ala oroimenaren azantzak
odol markak urrutira heltzen dira itsasertza utzirik
ogi horretatik eraikitzen dut nire gorputza zure jatekoa
idazten badut ez daukat
euskara ez bide lagun ez xede
pinudien magalean hazitakoa nauzue
aho bat bihotzaren san juan su
noraezeko inoizko duintasunik edo
joan zirenak hil eta falta direnak zenbatzera datorrena
bat bi hiru zazpi erditan partitzen da gizakia
eta hala ere ezin abandona ditzake ez ahoa ezta bihotza
marmolezko palazioetatik ikusgai ditut
bibolinak izarren esnetik edaten
beleen hegatsak airean eta txabolen artetik umeen lo soraioa
desagertuen amak itsasoko uhinak zenbatzen
iturria aurkitu gura balute bezala
ahoa eta bihotza erratuz dabiltza beti
inoiz sagaratuko den sute hau
pasio ezkuturik
garestiegiak izanen dituk etzi gogoratzeko
diru boltsa besarkatzera altxatzen da
ihes nahi duen laguna balitz bezala
hor kanpoan euskal poesia datza
hor kanpoan euskal poesia datza
Aldare zuriak ditugu maite ostantzeko mirian
espartzuz ela eskuzabalez ezpain-urrekoz
non poeta ihinzpeko liliaz gurutzefika
izerdia eskuetan eta gosea ezagutzen ez dugunok
—etorri handiko zozo—
krabelin gorrien koloreko odola
maindire garbiak ezean atabuta hezeak
eskuak luzatzen zienei begira
oheratu zen lagunarentzat
kanta berrien aitzakia:
euskaraz idazten dugu
zaharkitu baino
sortzearen indarra atreka ez dadin
edo oparo bazkaltzeari uko ez dagiogun
hilkutxa honetan norbait falta denaren kariaz
nire masailak ez du bueltarik ordea
logalduen lazturan sortutako hitza
aldareen pare ederrez oroituko duen
ikurrina bat mortuan
zeintzuk maiteegiak ditudan bihar
aldare zurien lekuko
oroimenean gordetzeko
maitasun batek bihotzaren odol
ahoz eta sabelez
maitasun orok bezala
goizik ez dakarrena ikasteko gogorik
nire hitza ez da zin hitz
nire untzia ez dator euskaraz atrakatzera
ahora itzuliko ez den uhara
nire hitza lotara doa
erraz topatuko du
bere itogin sikua jarraitzen duena
erdaldun eta mutu
bihotzaren egarria asetzeko
olaturik sortu gabeko
zurrunbiloa
Zerura begira nago luzaro
noiz ageriko olentzero emaro
sabela eta biontzat beti da azaro
zain dagoenak entzun dezala
gabon-oles hau oparo
mailu ororen odolkina
san martingo zerria
baserritik herrira dakarkigu
elur zurien eguberria
aitaren etxeko zakurrak
zaunka bete uluka
ez da ogirik bakea eman dezan
mihikatzen duen beztiduran
gorputza ez daukat bero
zerua urruti dut honez gero
bankeru jaunaren alabaz
harekin ezkontzea dut espero
zure alaba dut maite
nire gosearen atabute
eraztun honetatik egin behar dut
tripazorrien asebete
hala bazan edo ez bazan
sar dadila kalabazan
eskari ona izango du plazan
norbere ustearen prezioan
