Mugarik gabe

Juan Larrea

euskaratzailea:

Juan Luis Zabala

         Bilbon jaio zen 1895ean. Benetako gogoz poesiari 1926an ekin zion,

 poesian «erlijioan sartzen dena bezala» sartuz. 27ko belaunaldiko poeta

 espainiarren garaikide izanagatik ere, guztiei hartu zien aurre, bera izan

 baitzen, «belarrian gelditu gabe», berehalako esangura arruntetan gelditu gabe,

 «irudimena laztantzeaz» arduratu zen lehena. Gazteleraz idatzi zuen hasieran,

 baina 1926tik aurrera frantsesez egin zituen bere poemarik esanguratsuenak.

 1932an amaitu zuen 1926an hasitako «esperientzia poetiko erabatekoa», eta,

 1980ra arte hil ez bazen ere, ez zuen harrez gero poesia gehiago idatzi. «Sans

 limites» da Juan Larrearen poema liburu bakarreko («Version céleste») azken

 alea.

 Nire oinak gauetik kanpo daude

 hezurra muinetik kanpo dagoen bezala

 alde guztietan aurkitzen dira nekaezin

 errakuntzak lilurara daramatzan begiramenak

 Sakrifizioen muga iritsia da

 kopetak udazkena langatzen du jukutria agortezin batek

 itzalak bere laztanak gero eta bakanagotzen ditueneko

 bideak zurrupatzen ditu

 oztopoa arbelez estaltzen da hutsunea bozatzen da

 ahanzturari ezer utzi gabe garrak bere azareak inkubatzen ditu

 euria ate ondoan geratzen da beretarrek arbuiatua

 Ez dago jada galtzerik ezinezkoa

 emeki-emeki bihurtzen da ezinbesteko

                                 Sans limites

 Mes pieds sont au dehors de la nuit / comme l'os est au dehors de la moelle /

 infatigables on trouve partout / les égards que l'erreur porte aux merveilles

 La limite des sacrifices a été atteinte / le front endigue l'automne un piège

 inépuisable / résorbe les chemins où l'ombre raréfie / de plus en plus ses

 caresses / on ardoise l'embarras on muselle le vide / sans rien laisser à

 l'oubli la flamme couve ses hasards / la pluie reste à la porte rejetée par les

 siens

 On ne peut plus s'égarer l'impossible / devient tout doucement inévitable