Juanjo Olasagarre

 Egunen lanbrotan galduta

 antzinaren poderioz eroriak, erromes

 huntzak itotako arkeologitan zehar

 mugek mugatuak derrigor

 bi ziren

 ala hiru?

 Pasaporte oro debekaturik

 bere buruez eri, bere buruez izu

 belarretan gogoratu zituzten

 baserri egunak, heroeak, gudak

 eurenak gehiago ez

 eurenak ez

 Bizitzen ikasi zuten

 bizitzea denborari aurre hartzeko

 modu bakarra dela dakitenen modura

 mugaz harandik desbideratu isladaren esperoz

 hementasun izugarriz

 hemen

 Bata iraganaren geroa zen

 bestea, ordea, geroaren iragana

 orainaren sarraskiak jarraitzen zuen artean

 bi ziren edo hiru

 edo batere ez?

 Ohiturak, gorpuz ereiniko muga estu hori,

 gaixotu egin zituen, bentzutu ia ia

 ispilua begi itsua baitzen

 arratsean norbait hiltzen ari zeneko eskenatokia

 tokia besterik ez

 Iparraldeko paisaia ikusten dudanean

 Baigorri esaterako, edo Hendaia

 nihaur nuzu ene bihotz ttipier beha

 mendi muino guzti horiek, itsasorantz erortzen

 'etxe ttikitto aitzin txuriak', laborari airosak

 ene euskalduntasunaren paisaia gauzatuak.

 Bortu elurtutan barna jaisten diren ur dostalari horiek

 ugaderaren palazio, basajaunen pausaleku otzan,

 putzu eta zingiretan amiltzen diren ur horiek

 axit, urdin, ispiluaren errainu faun dira

 ene baserri-ezinaren seinale, magal elbarria.

 Zuhaitzek ohitura arkaikoei jarraituz

 ipar-jendearen jiteak ereiten dituztenean

 euriaren legeari atxikitzen natzaio

 paradisua aurkitu dudalakoan oro berde

 oro lanbro, irauteko leku bat.

 Dena galtzera doala dirudielarik karriketan

 sudur handi eta gihar horiek ikustean

 desioa hantutzen zait begiratzearekin bat

 garaia zaharretako haragi fresku horri

 ohantze erraldoia erizten.

 Iparraldeko mintzoak entzuten ditudanean

 bozkarioak aire hartzen du kometa bailitzen

 eta xangrina diot, zinkurina diot, altzürükü

 gezurra diot, karana eta zonbait eta

 kopon... zein ergela haizen!