inprimatu
Eluard-en "Gernikako Garaitza" poemari oharrak
Izenburua:
Eluard-en "Gernikako Garaitza" poemari oharrak
Sinadura:
Paul Eluard
Urkizaren iruzkina:
(Eusk.: Mikel Antza)
Egilea(k):
Albisu, Mikel
Eluard, Paul

Argitalpena:
Susa.
Urtea:
1987
Argitalpenaren urtea:
Alea:
apirila
Orrialdea:
13-21

Eluard-en «Gemikako Garaitza» poemari oharrak

 

Paul Eluard

 

euskaratzailea:

Mikel Antza

 

         Paul Eluard (Eugène Grindel) 1895. urtean jaio zen Saint-Denis-en,

 André Breton eta Louis Aragon-ekin batera surrealismo frantseseko poetarik

 adierazgarrienetariko bat bihuntzeko. «Répétitions» bere aurrenengo liburuaren

 ondotik «Capitale de la douleur», «La rose publique», «Poésie et vérité», «Le

 libre ouvert» eta «Poemes politiques» idatzi zituen, beste zenbaiten artean.

         «Gernikako Garaitza» poema bonbaketaren une berean argitaratu zuen

 Georges Auric-en musika partituraz Cahier d'artaldizkarian, honetaz baliatuko

 zelarik gerora Alain Resnais bere «Gernika» pelikulan.

         Poemaren segidan doakizuen «Gernika» izeneko testua da, hain zuzen,

 Alain Resnais eta Robert Hessens-ek 1950an bukatu zuten filmearen aipamen gisa

 «Gernikako Garaitza» poemako pasartez izkiriatu zuena, lehendabizikoz Europe-

 n 1949.go abenduan kaleratua eta «Poète et son ombre» liburuan aurrerago.

 Pelikulan, Maria Casarès-ek esaten ditu Eluard-en hitzak, Guy Bernard-en

 musikaren laguntzaz.

 

Gernikako garaitza

 

         I

 Etxolen

 Mehatzen eta soroen

 Mundu ederra

 

         II

 Aurpegi surtarako on aurpegi hotzerako on

 Errefusarako gauarako irainetarako kolpetarako

 

         III

 Aurpegi orotarako on

 Hutsa dago zuei so

 Exenplu izanen da zuen heriotza

 

         IV

 Heriotz bihotz ikara

 

         V

 Ordainerazi dizuete ogia

 Lurra ura ortzea eta loa

 Eta zuen bizitzarena

 Miseria

 

         VI

 Adimen ona omen zuten desio

 Zekenak ziren idartsuekin epaituak ziren eroak

 Sos bat bitan zatituz eskekoentzako limosna

 Hilotzak ziren gurtuak

 Gizalegetan urtuak

 

         VII

 Ekiten exajeratzen dute gure mundukoak ez dira

 

         VIII

 Emazte haurrak altxor beraren jabe

 Bedatseko hostro berde eta esne garbia

 Eta iraupena

 Beren begi garbiena

 

         IX

 Emazte haurrek altxor bera

 Begietan

 Gizonek ahal bezala defendatzen dutena

 

         X

 Emazte haurrek larrosa gorri bana

 Begietan

 Beren odolaren ikur

 

         XI

 Bizi eta hiltzearen beldur eta ausardia

 Heriotz hain zail eta erraza

 

         XII

 Gizon horientzako altxor kantatua

 Gizon horientzako altxor lapurtua

 

         XIII

 Egiazko gizonak desesperantzak

 Berpiztutako suzko esperantzdunak

 Zabal dezagun elkar etorkizunaren azken kimua

 

         XIV

 Pariak heriotza lur eta sarrakioa

 Gure etsaiena dute kolorea

 Gure gauarena kolore monotonoa

 Gurea izanen da arrazoia.

 

 (La victoire de Guernica:I. / Beau monde des masures / De la mine et des champs

 // II. / Visages bons au feu visages bons au froid / Aux refus à la nuit aux

 injures aux coups // III. / Visages bons à tout / Voici le vide qui nous fixe /

 Votre mort va servir d'exemple // IV. / La mort coeur renversé // V. / Ils vous

 ont fait payer le pain / Le ciel la terre l'eau le sommeil / Et la misère / De

 votre vie // VI. / Ils disaient désirer la bonne intelligence / Ils

 rationnaient les forts jugeaient les fous / Faisaient l'aumône partageaient !es

 lous / Ils saluaient les cadavres / Ils s'accablaient de politesses // VII. /

 Ils persévêrent ils exagêrent ils ne sont pas de notre / monde // VIII. / Les

 femmes les enfants ont le même trésor / De feuilles vertes de printemps et de

 lait pur / Et de durée / Dans leur yeux purs // IX. / Les femmes les enfants

 ont le même trésor / Dans les yeux / Les hommes le défendent comme ils peuvent

 // X. / Les femmes les enfants ont les mêmes roses rouges / Dans les yeux /

 Chacun montre son sang // XI. / La peur et le courage de vivre et de mourir /

 La mort si difficile et si facile // XII. / Hommes pour qui ce trésor fut

 chanté / Hommes pour qui ce trésor fut gâché // XIII. / Hommes réels pour qui

 le désespoir / Alimente le feu dévorant de l'espoir / Ouvrons ensemble le

 dernier bourgeon de l'avenir // XIV. / Parias la mort la terre et la hideur /

 De nos ennemis ont la couleur / Monotone de notre nuit / Nous en aurons

 raison.)

 

Gernika

 

 Gernika.Bizkaiko herri ttipi bat da, Euskal Herriaren tradiziozko hiriburua.

 Han zegoen haritza, euskaldunen askatasun eta ohitura zaharren sinboloa.

 Gernikaren garrantzia historikoa eta sentimentala besterik ez da.

         1937ko apirilaren 26a, merkatu eguna, bazkalostean Francoren manupean

 zeuden alemanen abioi eskuadrilek txandakatuz hiru ordu t'erdiz bonbardeatu

 zuten Gernika.

         Herria sutan eta xehetua utzi zuten. Bi mila hildako gertatu zen,

 herritarrak guztiak. Bonbaketa horren helburu azkena bonba esplosibo eta

 erretzaileek populazio zibilarengan zuten eragina esperimentatzea izan zen.

 

                 Aurpegi surtarako on aurpegi hotzerako on

                 Errefusarako gauarako irainetarako kolpetarako

 

                 Aurpegi orotarako on

                 Hutsa dago zuei so

                 Aurpegi sakrifikatu gaisoak

                 Zuen heriotza exenplu izanen da

 

                 Heriotz bihotz ikara

 

                 Ordainerazi dizuete ogia

                 Zuen biziaz pagatuz

 

                 Ordainerazi dizuete ortzea lurra ura loa

 

                 Eta bai eta zuen bizitzen

                 Miseria beltza ere

 

                 Antzezle aratzak antzezle hain triste baina hain leunak

                 Antzezle amairik gabeko drama batetan

 

                 Ez duzue heriotzean pentsatu

 

                 Bizi eta hiltzearen beldur eta ausardia

                 Heriotz hain zail eta errata

 

 (Visages bons au feu visages bon au froid / Aux refus à la nuit aux injures aux

 coups // Visages bons à tout / Voici le vide qui vous fixe / Pauvres visages

 sacrifiés / Votre mort va servir d'exemple // La mort coeur renversé // Ils

 vous ont fait payer le pain / De votrè vie // Ils vous ont fait payer le ciel

 la terre l'eau le sommeil // Et même la misère noire / De votre vie // Gentils

 acteurs acteurs si tristes mais si doux / Acteurs d'un drame perpétuel // Vous

 n'ávez pas pensé la mort // La peur et le courage de vivre et de mourir / La

 mort si difficile et si facile)

 

         Gernikako jendea jende xehea da. Duela asko bizi dira herrian. Beren

 bizitza aberastasun pittinaz eta miseria handiaz osatua dago. Beren haurrak

 maite dituzte gernikarrek. Beren bizitza osatzen dute zorion ttipiek eta ardura

 handi batek: biharamuna. Biharamunean jan beharra dago eta biharamunean bizi

 beharra dago. Gaur, esperoa. Gaur lana.

         Kafe bana dastatuz irakurri dugu gertatutakoa; Europako zoko batetan

 hiltzaileen saldo batek gizadi zanpatu du. Zail egiten da haur sarraskitu bat,

 emazte burugabetu bat, kolpe batez barneko odol guztia okaztatzen duen gizon

 bat irudikatzea. Urrun da Espainia, eta gure mugetan dago. Kafea amaitu eta,

 lanera joan beharra dago. Ez dugu astirik beste nonbait zerbait gerta

 daitekeela irudikatzeko. Eta norberak bere arrenkurak isiltzen ditu.

         Bihar, mina eta beldurra eta heriotza jasateko garaia izanen da. Baina

 berantegi izanen da krimena gaitzesteko.

 

                 Metraileten balek hilzorikoak akabatzen dituzte

                 Metraileten balek haizeak baino hobeki jolasten dute haurrekin

 

                 Burni eta suaz

                 Gizakia mehatze bat bezala hustu

                 Itsasontzirik gabeko portua bezain hutsa

                 Surik gabeko sukaldea bezain hutsa

 

                 Emazte haurrak altxor beraren jabe

                 Bedatseko hostro berde eta esne garbia

                 Eta iraupena

                 Beren begi gardenena

 

                 Emazte haurrak altxor bera

                 Begietan

                 Gizonek ahal bezala defendatzen dutena

 

                 Emazte haurrek lanosa gorri bana

                 Begietan

                 Beren odolaren ikur

 

 (Les bailes des mitrailleuses achèvent les mourants / Les bailes des

 mitrailleuses jouent avec les enfants mieux que le vent // Par le fer et par le

 feu / L'homme est creusé comme une mine / Creusé comme un port sans vaisseaux /

 Creusé comme un foyer sans feu // Les femmes les enfants ont le même trésor /

 De feuilles vertes de printemps et de lait pur / Et de durée / Dans leurs yeux

 purs // Les femmes les enfants ont le même trésor / Dans les yeux / Les hommes

 le défendent comme ils peuvent // Les femmes les enfants ont les mêmes roses /

 rouges / Dans les yeux / Chacun montre son sang)

 

         Gutako hainbat ekaitzaren beldur izan dela pentsatze hutsak. Gaur egun

 erabakirik dago ekaitza bizia dela. Gutako hainbat tximista eta trumoiaren

 beldur zela pentsatze hutsak. Bai ginela xaloak; trumoia aingerua da, tximistak

 bere hegalak, eta gu ez ginen sekula sotora jeitsi suak hartutako naturaren

 izugarria ez ikustearren. Gaur, gure munduaren amaiera da, norberak bere odola

 erakusten du.

 

                 Azkenerako

                 Haurrek galdu itxura dute

                 Eta gu izatearen zantzu ttipienera

                 Murriztuak izanen gara

 

                 Ez dirudi inoiz plazerezko malkorik isuri izan denik

                 Ez eta gizonak emazte amorosari besoak zabaltzen zizkionik

                 Eta haur kontsolatuen zorionezko zotinik izan denik

 

                 Hildakoen begiek izuaren lodiera dute

                 Hildakoen begiek harearen arina dute

 

                 Biktimek beren malkoak edan dituzte

                 Pozoina bailitzan

 

 (Définitivement / Les enfants prennent un air absent / Et nous allons être

 réduits / A notre plus simple expression // Dire qu'il y a eu des larmes de

 plaisir / Et l'homme ouvrait ses bras à sa femme amoureuse / Les enfants

 consolés sanglotaient en riant // Les yeux des morts ont l'épaisseur de la

 terreur / Les yeux des morts ont la minceur des terres / arides // Les victimes

 ont bu leurs larmes / Comme un poison)

 

         Kaskodunak, botadunak, zuzen eta mutil sendoak, abiadoreek beren bonbak

 soltatu dituzte. Kontu haundiz. Lurrean hondamendia da. Filosofiarik nagusiena

 kontuz ibiltzen da, eta bitan konprobatzen du sistema bat ondoriotu aurretik.

 Zeren, orain honekin, iragana eta etorkizuna dira barreiatzen direnak, segida

 oso bat eteten dena, errausten dena, kratere zulo batetan. Biziaren memorioa da

 itzaltzen dena, kandelargia bailitzan.

 

                 Odolezko gizonen odolezko animalien gainean

                 Bendaia nazkagarri eta usaintsuago bat

                 Borreroak berak baino, hain garbi eta txukunak

 

                 Begi guztiak hustuak bihotz guztiak itzalirik

                 Lurra hotz dago hildakoen gorpuak bezala

 

 (Sur les hommes du sang sur la bête du sang / Une vendange dégoûtante et plus

 puante / Que les bourreaux eux-mêmes pourtant purs / et propes // Tous les yeux

 sont crevés tous les coeurs sont / éteints / La terre est froide comme un mort)

 

         Zoazte bada herioa usmatu duen animalia eustera. Zoazte bada amagana

 bere haurraren heriotzaren berri ematera. Zoazte bada su lamaden artean

 konfidantza eskeintzera. Nola adieraz mundu honetako nagusiek etsai dituztela

 haurrak eta seaska bati erasotzen diotela guda-tresna bati bezala? Ez dago gau

 bakar bat baino, gerraren gaua, miseriaren senitartekoa, eta heriotz nardagarri

 eta erogarriaren oinordekoa.

 

                 Gizon horientzako altxor kantatua

                 Gizon horientzako altxor lapurtua

 

 (Hommes pour qui ce trésor fut chanté / Hommes pour qui ce trésor fut gâché)

 

         Amets egizue zuen amen agoniarekin, zuen anaienekin, zuen

 haurrerenekin, amets egizue bizia akabatzen duen borroka horrekin, zuen

 amodioen agoniekin. Babes zaitezte asesinoez. Bizia beragatik lutoz dagoen

 biziaren izugarriak estekatzen du haur baten sabela, zahar baten sabela.

 Bapatean sentitzen dute bizi nahiaren absurdoa. Errauts bihurtzen da oro.

 Eguzkia iluntzen da.

 

                 Zorigaitzaren monumentoak

                 Etxolen mehatzen

                 Eta soroen mundu ederra

                 Hara ene anaiok gorpu hezurdura hautsi bilakaturik

 

                 Begizuloetan itzulika ludia

                 Basamortu ustel zarete

                 Eta heriok betiereko oreka hautsi du

 

                 Arren eta beleen bazka zarete

                 Eta hala ere zuek zineten gure esperantza dardaratsua

 

 (Monuments de détresse / Beau monde des masures / De la mine et des champs /

 Mes frères vous voilà transformés en charognes / en squelettes brisés // La

 terre tourne en vos orbites / Vous êtes un désert pourri / Et la mort a rompu

 l'équilibre du temes // Vous êtes les sujets des vers el des corbeaux / Et vous

 fûtes poutant noire espoir frémissant)

 

         Gernikako haritzaren egur gilaren azpian, Gernikako hondakinen gainean,

 Gernikako ortze gardenaren pean, gizon bat itzuli da, antxume bat beeka

 besotan, eta, bere bihotzean, usoa. Berak kantatzen du beste gizaki guztientzat

 matxinadaren kantu gardena, amodioari eskerra demaiona, zapalkuntzari ezetz

 derasona. Agindu xaloak dira gorenenak. Berak dio Gernika Oradour eta Hiroshima

 bezala bizien bakearen hiriburu dela. Beren ezetzak izuak berak baino protesta

 ozenagoa sortzen du.

         Gizon bat kantari, gizon baten esperantza. Eta bere minaren eztenak

 ortze irmoan urruntzen dira. Eta bere kantuen erleek eztia egin dute gizakien

 bihotzean.

         Gernika!, inozentziak krimenaren gainetik izanen du arrazoin.

         Gernika!...

 

 


inprimatu