Klaraboizaleen sasoia

(Mikel Albisurentzat)

Mikel Hz. Abaitua

 Ez

 menturazaleen sasoia

 ez duk amaitu

 klaraboiak dauden bitartean,

 etxeak eroriko dira

 bonbardeoaren erdian

 baina klaraboiek

 zutik segituko ditek

 eguzkira begira

 hodei grixez

 ebakitako zeru urdin batetan

 eta Atlantida

 berpiztuko den egun berean

 odola itsasuraz nahastuz

 beraien bihotzen kontra

 oldartuko denean

 berriro eseriko gaituk

 sofa gorri batetan

 anphora hautsita

 easy skanking

 eta Louis Amstrong-en tronpeta

 entzunez

 hire katuz belaunetan

 kaya eta

 the sun is shining

 arratseko eguzkia

 bisiloetan zehar

 mara mara

 sartzen

 eseriko gaituk

 azken liburua komentatzera

 ulertzen al duk

 zergatik esan zian

 hire katuak

 ez zegoela biharrik

 hitzegiten ikasi zuen

 egunean

 hire poemak entzun zituen

 egun hartan.

 Egun hartan bertan

 bota zizkiaten

 urre gorrizko milaka ontza

 itsaso berdera.

 Baina gu beldur gaituk

 kobarde izateagatik

 ikara ematen zigutek

 klaraboiek

 horregatik bizi gaituk

 lehenengo pisu ilunean.

 Zubi latzen barandetako

 biztanle ilunak

 ibaira bota hituen

 baranda txurietatik behera

 baina ez gintuan ausartu

 salbatzera joaten.

 Gehienez ere

 liburuak komentatzera

 bulebarreko erlojupean

 ez gehiagorik

 katedral txuriak

 ozeano moreetan

 eraikitzen

 eta elurrez inguraturiko

 ermita beltzak

 suntsitzen diren bitartean

 batzu urruti

 oso urruti

 klaraboien sasoia

 amaitu ez delako.