Hala ere... betikoa

F.J. Mendiguren

 Zuk ez dakizu

 ezin zenezake ezta imajina ere

 zenbat

 poema

 amodiozko

 pentsatu ditudan, asmatu

                           amestu

                           gogoan eta buruan bueltaka erabili

                           zizelkatu, horzkatu, hazkatu...

 hezur eta mami, garunak eta kaskezurra

 urtzeraino ia ia lehentzear estutuz

 hamaika irudi

 zientoka metafora

 milaka alegoria

 (kolore eta usaiez gainezka egiten duten fruitu exotikoz

 betetako otarre joriak bezain oparoak batzuk,

 pianoaren tekla zuriak bezain garbi eta hotzak besteak)

 oldoztu, taiutu eta

 (ez zuelako merezi edo, betiko leloa zelako edo apika oro jada

 aurretik esana dagoelako, nihil novum sub sole esan zuenak berak ere

 ez zuen eta deus asmatu)

 idazte-

 ke lagatzeko

                                               * * *

 Eta hala ere

 berriro eta beste behin datozkit burumuinetara

 ideiok

 zertarako eta,

 zuk horren ongi, horren finki, horren biziki

 ausnartu eta senti duzuna begi-azal-barrenean,

 horixe barbera berriz ere beste era batera nahiz...

 —nahiz hola ez dela jakin—

 esateko,

 milaka hitz jokuz

 zientoka konparazioz

 hamaika parabola eta egia borobilez —denak klitxe—

 o h e r a t z e  i n f i n i t o  b a t e k o

 f o t o g r a m a  b a k o i t z a r e n

 p u z z l e  b a t  o s a t u  e t a  p i e z a  g u z t i a k

 a i d e a n  b a r r e i a t u  e t a  h a i z a t u k o  b a g e n i t u

 be    -    za    -    la

 ondoren bion artean berraurkitzeari ekiteko.