Ernio'ko gurutz-egalpean
Zelai
Zure oņetan gurutze laztan, ninduzun bein malkoz ari
Nere errian oņaze-miņa zitzaidan ordun ixuri,
Gure lorraren mingostasuna etzazu, arren, luzetsi!
Iguzu, otoi, itxaropena, gal ez gaitezen betiko
Irain-osin au oi zein dan garratz egonarriz eroateko!
Ernio'ko gurutz zuria iguzu indar irauteko!
Etsai zitalak garaiturikan, geroztik zenbat oņaze!
Euskaldunaren biotz bakoitzak barruan bere gurutze.
Ekaitz gaizto onen zurrunbillotik eutsi, arren, erortzeke.
Ezpatadunak izan ba'lira soil-soilki gure etsaiak,
Euskal-fedeak ez luke arturik orrenbesteko zastadak.
Zerorren seme saiestu oiek gauzkate apitik joak.
Zure legea urratu dute, maitasunari uko egin,
Beren artalde ederrenari diote zaputz eragin,
Yainko Yaunaren lege zuzenak ezpaidituzte berekin!
Berri-ona aldarrikatuz Yainko-Gizonak erakutsi:
"Bi yaunen morroi ezin zintezke iņola ere zintzoz ari,
Bat nai ba'duzu ziņez serbitu bestea bearko antzi.
Eliz-gizonok ari dituzu bi Yaun zurika bearrez,
Bekoarekin atsegiņetan Goikoa dute negarrez,
Eusko-Fedea kordokaturik beren yokatze makurrez.
Beso zabalik Ernio mendin zauden gurutze laztana,
Izan erruki artalde ontaz, eman zaiozu kemena
Zure kerizpe maitagarrian jarraitu dezan aintzina.
Donosti, 1952
