Itxasoa aserre

Basarri

 Bolaro ontan arpegi beltzez

 or zabiltz ondamenean

 Antsi tristeak eta negarra

 sorturik alde danean.

 Ongi dagigu zu beziñ onik

 ez litekela onean,

 Baña zakarra zera gogotik

 aserretzen zeranean.

 Zu txarretako zauden garaian

 bai errez egin kalteak.

 Ezer askorik eztu balio

 zuri kontra egiteak;

 Berrogei urtetako langintzak

 minutu baten boteak...

 Ez dituzu zuk aintzakkoz artzen

 gizonen lan da nekeak.

 Aitortzen degu zeure aldetik

 arrazoi asko dezula.

 Zure salletan agindu naia

 sarritan izan degula.

 Donostian beziñ trakets etzaitut

 iñon ikusi sekula.

 Beldurtu giñan bein da betiko

 azpiratuko zendula.

 Zure mugarik aintzat artu ez:

 ¡or egin degu pekatu!

 Gero kastiguz biali dezu

 gugana ainbat olatu.

 Gizonak inbiri asko du ta

 Jainkoagatik barkatu,

 Oraindik bizi nai genduke ta

 etzaitez ola zakartu.

 Ene Kantauri trebe, gordiña,

 zuk ez gorroturik izan.

 Adiskidetu zaite berriro

 lo gozoak artu gaitzan.

 Euskaldunaren lagun zerala

 mundu guziari esan

 Gure Donosti berdingabeak

 bere sona gorde dezan.

                                         Zarautz, 1951' garren urteko Otsailla'.