Euskal baserriak

Basarri

 Euskal baserri aintzagarriak

 gure onarri lerdenak.

 Zugaitz mardulen babes gozoan

 irriparrezka daudenak.

 Gure izkuntzaren gordetzallerik

 bikañen eta sendoenak.

 Zuentzat dira nigan jaiotzen

 diran bertsorik onenak.

 Gure oituren ispillu garbi

 oraindik zuek zerate.

 Ala izatea komeni zaigu,

 mundua mundu dan arte!

 Ai, arrazaren mendu gordiña

 barrunbe aiek daukate.

 Euskal baserri maite, laztanak,

 arren, zutikan zaudete.

 Zaudete txuri ta irripartsu,

 zaudete goitan bakarti,

 or jaio ziran zarrak bezala

 launari otoizka beti.

 Pakearen da zorionaren

 atsedenezko barruti,

 errietako naspil: zarata

 bildugarritik urruti.

 O kaletarrak! txapela erantzi

 iñoiz mendira joatean;

 baserri zabal urtez jantziak

 aurrez aurre ikustean.

 Nik bildur gabe esan nezake,

 deadar gozo batean,

 Euskal arrazik ezta galduko

 baserritik dan artean.

 Baserritatik dute suztraya

 damazkigun abizenak;

 baserritatik iturburua

 erri askoren izenak.

 Baserrietan sortuak dira

 izar dizdiratsuenak,

 Euskalerria zerutaraño

 jaso diguten gizonak.

 Soro ta zelaiz inguratuta

 begoz, begoz dizdiratsu,

 zerutar intzak busti goizean,

 eguardian eguzkitsu.

 Gure asaben seaskak dira,

 Jauna, zuk ongi dakizu,

 Zure maitasun azken gabeaz,

 Jauna, bedeinka itzazu.

                                                           Zarautz-Urrilla-1946