Ezkio'ko agermenari bertsoak
Aralar
Txirrita eta Erauskin bien
bertsoak ditut arkitu,
eta Ezkioz diotenak
ez naute gutxi arritu.
Ango kontuak sinistu gabe
zerura gindezke sartu...
ta errazegi sinistatuaz
zerutik urrutiratuz.
Iru, lau eta bosgarren bertso
Txirrita-Erauskin'enak
nere iritziz —itz batzuetan—
ez daude egokienak.
Gauzak erraztxo sinistatzea
ez du mesede gizonak,
ta batezere ez diranean
egizko edo zuzenak.
Ama Birjiña agertzen danik
Ezkioga'ko Andua'n,
ez sinistea txit egoki da
on askoren iritzian.
Gertari oyen alde ez digu
Elizak ezertxo esan,
eta ez dago zer sinisturik
ango ezer bitartean.
Gezurrik ezin egitzat eman
iñola ere Elizak,
eta Ezkio'n asko esan dira
egiak ez diran itzak.
Aztertu ongi-ikusle guztik-
an izan geran bakoitzak,
eta aitortu argi ta garbi
zer dion gure biotzak.
Ama Birjiña aotan artuaz
ikusle batzuen jarduna
nere iritziz —zoritxarrean—
ez da ez izan zuzena.
Jesus'en Amak beti ta ongi
beteko du, bai, esana,
eta Ezkio'n ez da gertatu
ikusle oyek ziotena.
Ibili oi diran Ezkio'ko ta...
ikusle uste dutenak,
irudipena daukate noski
egiaz dabiltzan denak.
Oyetakoak esan dituzten
gauza oker da txoliñak,
iñola ere ezin esan, ba,
orrela Ama Birjiñak.
Agermen oyek dirala eta
gezur asko da banatu,
eta batzuek kaltegarrizko
gauzak —nere ustez— sinistu
Elizak diona sinistuaz nik
Maria nai det maitatu,
ta sorginkeri antzeko ipuiak
denok ditzagun uxatu.
Ikusle batzuen esan okerrak
sinistea kaltegarri
zaiotenikan, oraindik ere,
batzuek ezin igerri.
Patxaran eta maitetasunez
ongi entzunaz alkarri,
iritzi zuzen batean denok
jartzea, noski, pozkarri.
Ama Birjiñak nai badu zerbait
agertu erri oetan,
agertuko du: eta guk otoitz
egin deiogun benetan.
Al-degunetan otoi dezagun
Elizan edo etxean,
eta ez batu irudipenak
sortu oi diran tokian.
Irudipena geienak eta,
banaka batzuk gezurra,
dabilkitela —aspalditxotik—
sartua daukat bildurra.
Iritzi ortan jarraitu nai det
Eliz-bidean aurrera,
eta bestela daudenak, noizbait,
ortara bilduko dira!
