Ama Birjiña sortze garbiko eunurtean

Apeztegia

 ­Nere begietan ederrik eder azaltzen zeran Erregiña

 Seme alabak gatozkitzu, guretzat baizera egiña,

 Zure oñetan biltzea da gure atsegiña,

 Zugan arkitzen baidu biotz eriak sendagiña,

 Zugabe, berriz zoriongabeko negar miña.

 Arpegi eder orri begira enaiz aspertzen,

 Zure uxo begiak nere begiak ditu zoratzen,

 Zure ezpañak eztiaren goxoa dute ixurtzen,

 Nun gizaldi guziak ZU goratzen ez dira aspertzen.

 JAINKOAK utzi zaitu kristau erriaren zaindari,

 ­Zenbat gaur zeruan, esker zuri, ANDRE MARI!

 Begira diozuna leizera ezbaiteke erori,

 Emen ZU begira zaude gure erriari,

 ­Esker milla ain biotzbera egin ziñuzen jainkoari!

 Inpernuko indarrak sartzen digute dardara.

 Bildur ematen du entzuteak etsaien algara,

 Artu, Maria, gure ontzitxoaren estropara,

 Zu aurretik arraunlari, gu atzetik iritxi kaiara!

 Zure etsaiak artuko dute ustegabeko pasara,

 Begiak zenbat iriki, biotza zabaldu,

 Ain zoragarriago ikusten zaitugu...

 Maalian amak erakutsi zidan Nor zidan Zu...

 Nere aita-amak zenbat ziñuzten maitatu...!

 Guraso semeok beti bedeinka gaitzazu.

 Zeruak ez du urdiñik, eguzkiak argirik, elurrak txuririk,

 Ez loreak usairik, Zure liraintasuna ager lezakenik...

 Aingeru berak Zure aurrean dagoz muturik,

 Orlako zoramena sutzen badezu urrutitik...

 Zer izango da zu ikustea gertutik?

 Sortze ederraren Urte Santu onetan

 Zure indarra senti degu biotz begietan...

 Zure atzetik, Maria, gabiltz beti ametsetan

 Noiz begiz begi Zu ikusiko zeruko pozetan.

 Umezurtz gaoaren negarra ez lezake poztu Zuk besterik,

 Legezkoa balda aria-semeak bizitzea elkarturik...

 Otoitzari ezdakizu egiten ezentzunik,

 Egizu ba, arren, guk Zu ikustea zerutik.