Iņaki Lasari
Zorrotza, X.
1-
Halabeharrez udazken batez
irria dio ebaki;
haren lagunok zer galdu dugun
oraindik inork ez daki;
denontzat maite maitegarri zen
gure bihotzaren zati,
baina inoiz ez zaigu hilgo
geugan bizi da Iņaki.
2-
Zenbat momentu pasa ditugu
pozik elkarri kantatuz?
Egia denik ezin sinetsi
orain hura gogoratuz;
zergatik joan zara, laguna,
gu hola abandonatuz?
Zeu izan behar hila zarena
bizitza hainbat maitatuz!
3-
Zeren bizitza maite zenuen
lizar gazte bezala;
beti izan zara maitagarria
denontzat bihotz zabala;
naturarekin bat-bat egina
mamia eta azala;
hain maite zendun Amandre Lurrak
barnean gorde zaitzala.
4-
Bihotz beteaz bizi zinela
guk denok dugu ezagun,
lagun guztiak gustura geunden
zurekin gau eta egun;
benetakoak gutxi dira ta
beti nahi zintugun lagun;
orain hobeto ohartzen gara
zenbat maitatzen zaitugun.
5-
Ama, senide eta lagunok
barrena dugu mindua,
guretzat ia badirudi gaur
amaitu dela mundua,
hitzik bazenu, ez tristatzeko
zen zihur zure agindua;
zuk ez baina geuk behar genuke
zure kontsolamendua.
6-
Parrez esaten genuen "norbait
joatean beste mundura,
kontatuko dugu denok alaiki,
hortaz ez izan ardura".
Zein gutxi uste genuen laster
zetorkigula tristura
orain indarrak galta zaizkigu
betetzeko agindu hura.
7-
Heriotzari zure izenean
egiten diogu uko;
guk ez dugu nahi inola jarri
jantsi beltza edo luto;
baina seguru egon, Iņaki,
ez zaitugu inoiz ahaztuko
bizitza zinen eta bizitza
ez da inoiz amaituko.
