Euskal olerkariai deia

Biurko, Y.

 1

 Udaberria etorri zaigu

 lagun ditula loreak;

 begietan du margo urdiña,

 arin dabiltz bere oiñak;

 alai darama musu zuria,

 jantzi eman dio lañoak;

 nere ondoan igarotzean

 erna zaizkit kanta-miñak...

 Olerkariok, esna zaitezte

 ta betoz zuen bertsoak.

 2

 Aldameneko zugasti zabal

 urretxindorra alaitzen

 goizero dago, emazte ondoan,

 euzkia jeiki baño, len;

 maitasunak du gure txoria

 kantatzen; beti kantatzen,

 ta udaberria bizi arteño,

 kantari dugu izanen...

 alaxe asi, olerkariok,

 txorian antzo abesten.

 3

 Ortzetik zear ibiltari lez

 lañoak, amets-ontziak;

 ibarretako magal beroan

 erne-zorian loreak;

 lentxego legea, zegon errekak

 ur garbi eta ugariak;

 orok bizia ager nai bai du

 (naiz txori, naiz landareak)...

 Euskalerriko olerkariok,

 ager lenbailen burua.

 4

 Zuen olerkiz gozatutzeko

 itxoiten dago jendea;

 zeurok duzue ase bearko

 euskal biotzen gosea.

 Gure izkuntzari indar berria

 dagokio artutzea,

 bera bai dugu bazterreratu

 (itxumen paregabea)...

 zutikan, arren, olerkariok,

 bizkortzearren elea.

 5

 Gure euskera biotzekoa

 maitasunik aundienaz

 jaso zazute ta biotzera

 eraman laztan estuaz.

 Biotz-bero orrek biztu lezake

 ta, indar berria artuaz,

 Maitagarri au ibilliko da,

 neska lirañaren eraz,

 indar, maitasun ta alaitasuna

 eusko lurretan aziaz.

 6

 Udaberria etorri zaigu;

 txoriak daude kantari,

 izaki orok indar berria

 munduan zear ageri.

 Gure euskerak bizi nai ba du

 egunik egun biziki,

 olerkariok bear duzute

 zuen argia izeki;

 euskal lurreko ertz guzitara

 lenbailen zabaldu bedi.

 7

 Maite miñetan eperrak dabiltz...

 loreak leuntzen dago

 aizea, ta, ibar-ertze-belarrak

 maiteki uretaraiño.

 Maitasun berrik bizi berria

 udaberrian sortuko;

 ala euskerak bere burua

 altxatuko du biziro

 olerkariok maitasun oso

 ematen baldin ba dio.