Udaberrian negu gogorra

Zaldubi

 Udaberrian negu gogorra

 berriro ere etorri horra.

 Akabo gure etorkizuna,

 lehendik pausuka zetorkiguna.

 Bidean jauzi

 ta ezin gara inolaz luzi,

 nahiz ta negua ez den itsusi.

 Euri zakarra gainean dugu

 nahiz ta ez egin inork erregu.

 Hondatu zaigu barru natura.

 Nork ote zuen horren ardura?

 Hauxe nahaspila

 Bakarra aski eta hor mila,

 buru makurka euskal mutila.

 Denok ditugu hainbat arazo

 eta herria guk nola jaso.

 Guretzat denak etsaiak dira

 hortxe dabiltza bira ta bira.

 Laister mokoka

 guztiok jeiki behar burruka,

 kemen estela ezin da joka.

 Jarria dute langabezia

 pobre-aberats bereziz hezia.

 Hau bizimodu urri ta txarra,

 begira begitara dator negarra.

 Bihotzak min du

 eta gehiago ezin samindu:

 Ojala lurrak jango banindu!

 Era txarrean langileria,

 aurkitzen zaigu dena eria.

 Hiru pezeta igo jornala,

 bizitza berriz hamar normala.

 Greba banaka

 eginaz gabiltz gu arrastaka,

 gaitik behera eginaz kaka.

 Arrantzaleak ere haserre

 eta azkenik zeharo erre.

 Beren ontzia, beren kaiola,

 bakartasuna duen etxola.

 Urruti nahia

 eta urruti dute arraia,

 gainetik tiro eta epaia.

 Azkenaldian gogor A.E.K.

 burrukatuaz nahiz lehendik eska.

 Haizeak ditu maiz hitzarmenak,

 ondoren datoz negar ta penak.

 Oh euskaldunak!

 puzten ditugu maiz erdaldunak,

 ba ote datoz azken egunak.

 Valladoliden armen indarra

 ta zenbaitetan pake txindarra.

 Erakutsiaz desegin tresnak,

 nola eduki lasai barrenak?

 Hartu berria:

 Betor aguro udaberria,

 jaso dezagun Euskal Herria!