Gure arrantzaleak

Zaldubi

 Gure arrantzaleak

 ahaztu ditugu,

 bainan lagundu behar

 lotsarik badugu,

 hoien bizitza latzaz

 sobera dakigu;

 arbuia diegu,

 eta Venezuela

 bidean dauzkagu.

 Bizitza arriskuan

 uraren gainean,

 familiatik urrun

 ia gehienean,

 ontzia eta zeru

 beti urbilean,

 arraina beti ihes

 egaztiak airean,

 diru pixkat etxean

 eraman nahiean.

 Itsasoko bizitza

 oso penatua,

 otsaeta bustitik

 badute nahikua,

 hamaika gau lanean

 gogor arituak,

 otordurik ere ez

 errespetatuak,

 eta sarien ordez

 mespreziatuak.

 Hamalau ordu eta

 gehiago lanean,

 urdaila hutsa eta

 itsasoa aurrean,

 arraina somatzean

 poza bihotzean,

 zerbait izango dela

 jateko etxean,

 naiz eta saldu behar

 erdi prezioan.

 Hain beste kosta eta

 arraina ekarri,

 urrutitik pozetan

 dirade etorri,

 kaia gainean nahi

 dute lehen jarri,

 bainan gelditu dira

 oso negargarri:

 ogei pezeta hutsik

 baitie ezarri.

 Lana ugari eta

 nekeak gehiago,

 arrantzalearentzat

 dirurik ez dago,

 aurten egonagatik

 bizitza gorago,

 arraina saldu behar

 askoz merkeago

 horrela jarduteko

 aldegin nahiago.

 Frantziko aginteak

 lurrean ez ezik,

 itsasoan ere asko

 aurten agintzen dik,

 beraz berrehun mila

 bereganaturik,

 ezin dute hoietan

 egin arrantzarik,

 ez badute agertzen

 beren lizentzirik.

 Beti jardunagatik

 arrantzan han bertan,

 hirutik biek ezin

 arrantza haietan,

 arrapatu ezkero

 multak bizkarretan,

 hirurogeita gehio

 eroritakotan,

 pobretasuna dago

 arrantzaleetan.

 Gure agintariek

 baztertu dituzte,

 eta esperantzarik

 batere ez dute,

 lana eginaz gero

 multatu hainbeste

 etxean egotea

 hobea ez ote?

 esker hori ez dute

 merezi nik uste.

 Gure arrantzaleei

 ogei bat pezeta,

 eta guk erostean

 ehundik pasata,

 horretarako inoiz

 arrazoirik ez da,

 lana egin duenak

 gutti kobratuta,

 diruzaleak ez du

 utziko aseta.

 Mundu honetan maiz

 ohi dut ikusi,

 basatiena dela

 askotan nagusi,

 handiak txikiena

 ahal badu irentsi

 lana eginagatik

 ahal badu gaitzetsi,

 eta besteren lanaz

 bere poltsa hazi.

 Gure arrantzaleak

 daude negarretan;

 dirua auzoan da

 mina bizkarretan,

 laguntza eskatuta

 bakarrik uretan,

 urrutira dihoaz

 penaren penetan,

 suerte hobea duten

 alderdi haietan!