Aita, banoa etxetik

 1

 Sagarra ere hontzen denean

 erortzen da zuhaitzetik,

 eta nik ere irten nahi nuen

 argira leku beltzetik,

 ez dago ezer elikatuaz

 luzaroan ametsik,

 makina jan dut aspaldi hontan

 nire aitaren eltzetik,

 barkatu baina garaia da-ta

 aita bano etxetik.

 2

 Zure ondoan nengoelarik

 sentitzen nuen indarra,

 gauza soila da gure munduan

 izanez gero bakarra,

 askoz gehiago lehen pausoa

 izaten bait da baldarra,

 baina halere ni joaten

 ez zazu egin negarra,

 txoriek ere izaten dute

 kabia utzi beharra.

 3

 Nik haurtzaroan izan nituen

 guraso batzuk ederrak,

 euren mintzoak gardenak ziren

 inoiz ere ez uherrak,

 askatasuna bilatu nahi-ta

 han jo nituen senperrak,

 nik tipi-tapa nahastu nituen

 eskubi eta ezkerrak,

 haurtxo nintzela ni zaintzearren

 bihotz bihotzez eskerrak.

 4

 Askatasuna eskuratzeko

 zu ziren nire itzala,

 nire ondoan izanez gero

 sentitzen nintzen lasaia,

 kontu ta kanta zure ondoan

 beti izaten zen jaia,

 ez zait ahaztuko bizi guzian

 nire haurtzaro alaia,

 baina azkenik utz iezadazu

 gaur betetzen nire nahia.

 5

 Neure bizitzan kontseilu onak

 aritu ziren ematen,

 zuzenbidea nolakoa den

 zeure bizitzaz esaten,

 jakindurien iturritatik

 ez naiz aspertzen edaten,

 erakutsiak jasoak ditut

 frutuak eman ditzaten,

 eta zugandik ikasi nuen

 munduan gizon izaten.

 6

 Zure jokeraz aita zu zara

 ejenplu franko emana,

 sarri askotan zerbaiten bila

 joaten nintzen zuregana,

 zure bitartez atxitu nuen

 lanegiteko afana,

 zuk egunean hamar bat orduz

 egiten zenuen lana,

 bada garaia eskura nezan

 nire izerdiz zer jana.

 7

 Zer ikasia badago hemen

 bina zaila lortzen ditxa,

 ikaspidea zabala dugu,

 ez da batere murritza,

 hara ta hona ibiltzen gara

 karpeta eta lapitza,

 urteak joan eta etorri

 beti ikasten gabiltza,

 irakaslerik onena bait da

 bakoitzak duen bizitza.

 8

 Zure babesa baztertu eta

 noa munduko larrera,

 hau hitz batean esan daiteke

 leku goxotik txarrera,

 eta datozkit zure hitz hauek

 nire buru kaxkarrera:

 "Haurrak bezala behin eta berriz

 erori arren lurrera,

 zer gertatu den ikusi eta

 berriz jeiki ta aurrera!".

 9

 Orain banoa baina halere

 itzuliko naiz etxera,

 ez naiz ausartzen behin betirako

 etena ebakitzera,

 halabeharrez gaur noakizu

 bide berriak hartzera,

 Udaberriak bultzatzen gaitu

 bikoteka elkartzera,

 eta maitea hartuta noa

 kabi bat ebakitzera.

 10

 Sentimenduzko zilborrestea

 nekez dezakegu apur,

 elkar agurtzen doan denbora

 hobe izatea labur,

 nahiz eta orain aldegitean

 jarri tartean hainbat lur,

 nik gurasoak oroitzen ditut

 maitale on eta samur,

 eta berriro elkartu arte

 aita eta ama agur.

Zaldubi