Voce mea ad Dominum clamavi (CXLI'garren salmoa)

 Oi miñez deitzen dut Yainkoe

 oiu miñez otoikatzen Yauna.

 Nere otoitza bere aurrean

 isurtzen dut, bere aitzinean

 aipatzen dut nere estutasuna.

 Estuaren estuz nere atsa

 akitzez zait; baña zuk ordean

 ezautzen duzu nere ibillera;

 badakizu, ni noan bidean

 edatu didatela xedera.

 Begira zazu nere eskuinean!

 ezlagunik ez adiskiderik

 ezta nabari nere aldean;

 ezta neretzat igespiderik,

 iñork eztu nitaz axolarik.

 Inka ontan zuri dei dagitzut,

 zuri, Yauna, oiuka diotsut:

 «Zu zera nere ustekaria,

 bizidunen lurrean zu bera

 nere ondare ta erorkia.»

 Nere otoitza ongi ar zazu,

 guziz doakabea nauzu ta;

 yazarlengandik beira nazazu,

 ez nazaten atzeman ta galdu,

 ni baño azkarrago baitira.

 Ixtegitik elki zazu, Yauna,

 nere anima, nik zure izena

 goraipa dezadan; zuzentsuek

 inguratuko naute pozkarriz,

 zuk onez bete nauzula ikusiz.