Ama seme bidean
Urruzola, Estanis
Uzturre-ko gallurra goran dakust
Beragan egoteko gogo-mintzur!
Arkaitz zorrotza!
Zelaien lotsa
estaltzeko, beso zabalik goruntz
dager gurutzarekin egon nai dut!
Aldatz lanzaren minberaz, biotza
zartaka segidan. Nekearen otsa
atseden deika.
Muñoak jantzita
ederrez, orain, egazti arrotza.
Ba-du gogoak zenbait bearra!
Basamortuko bukaeziñezko ondarra
kixkal, beroan
makal dijoan
bidaztiak, biguntzeko bide lakarra
nai duan landa, urez barra-barra...
Izazkungo Ama! Iturri gordiña!
Nekea uxa, sendatu biotz-miña!
Maitagarria!
Ase egarria
errai kixkalduak nai duan adiña!
Semearenganatu baldin ba-naiz diña.
Orain, zugan naiz Gurutze laztana.
Zure alboan ,garbiro dan-dana...
zeru goria
t'amiltokia.
Miña dut maizago ez izana,
Gurutze donea! Gaur, ba-dur zer esana...
Uzturre-ko Gurutz! Emen erni zaudez!
Oroituz gizonari orain euundaka urtez
Golgota batean
lapurren artean
Gure Gaizkatzaillea josi zutela iltzez!
Doakabeak gizonak, ezkerrik ez!
Arantzaz josia, saiets zulatua,
beazun da ospiñez, itzez zigortua...:
«Aita, barkatu!
Nereak egin du!»
Esan maitekor, ezti, dizdiratsua!
Errukarria iñor aztuta ba-dua...!
Neretzat Golgota ere ba-dator ludian,
garbiro dakustela odeien artian
eriotz makurra,
utzi bearra lurra,
ai! arkitu al ba-neza, bidez erdian
Ama laguntzeko Semeruntz bidean...»