Ama Teresa Jesusenari

Uriarte, Martin

 Zoragarri da guztiz pozgarri

 gozo ta eztiz betea,

 sarri amaren anditasunak

 entzun ta irakurtea.

 Kerubin baten ego ariñak

 egingo dodaz billatu,

 bertso polit bi apainduteko

 egin eztaidan ukatu.

 Serapin baten miña, sutsua,

 bearko neuke benetan

 Teresaren on ta egikerak

 asteko ziur kantetan.

 Zeruko tontor mendi zurian

 Zagozeen bizidunok,

 betaurreko ta ego urrezkoak

 ipiñirik, arpadunok.

 Gaur inguratu zaiteze nigan,

 jatsirik pozik lurrera,

 miragarrizko kondairatxo bat

 entzutera, ta aurrera!

 Dontzela eder au sortu zanean,

 begiratu eutsan Jaunak,

 ain eder, argi, galanta eze

 egodunak dauz lagunak.

 Aingeru danak gaurko egunez

 batzarren batu zirean,

 izarren erregen jauregian

 Jaunaren agindupean.

 Nire etxeko serbitzariak,

 Begira emen Teresa.

 Galantu eta apaindu daigun.

 Urtengo ete dau amesa?

 «Zuk artukozuz, diño bateri,

 lau zidarrezko ardatzak,

 ikusgarrien jantziko dozu,

 baña agirien beatzak».

 «Zuk or daukozu, beste bateri,

 urre gorrizko orratza,

 ari, lora ta ispillua be:

 koroi bat eizu, ta ez latza».

 Urrengoari: «Zorroztu ondo

 ezpata iru ertzekoa,

 kiskaldu orregaz aren biotza,

 ta eingo da zure antzekoa».

 Izar argi ta bardinbageak

 Españak dituz Gaztelan:

 garbi, bizi ta sutsuena da

 agertu zana Avilan.

 Egun sentiko izarrak eta

 eguerdiko eguzkiak,

 motel, illunak, zikiñ ta otzak

 onen aldean arpeiak.

 Onen zerua da gazteatatik

 atsekabe ta nekea,

 neketan jaio, bizi eta il

 zalako bere maitea.

 Au amodioaren izate

 irakiñ, gori, indartsua!

 Izkuntza onen ispillua da

 Teresen gibel gartsua.

 Amodioa eukan zintzoa,

 bizi, leial ta sutsua,

 amodio merezidu ebana

 Jesusen eskoi eskua.

 Aingeruaren jantzia baiño

 geio zan zoragarria;

 ezpaleu lendik egin, Jesusek

 zerua eingotson barria.

 Aita Betikon seme dontsua

 agertu jakon bein baten,

 mutiltxo jantzi, itandu eta

 modu onetan esaten:

 -«Izena zelan dozu, umea?

 -Nik, Teresen Jesusena.

 -Zuk, barriz, zelan dozu, mutiko?

 -Ba, nik Jesus Teresena».

 Luma zuridun uso eder onek,

 Bardinbagea guztian,

 bere abia zuzenduten dan

 Igarla aundien mendian.

 Eliasek ebazan banatu

 Baalen guzur-igarlak,

 Teresen lumak ondatukoitu

 Lutero ta bere ikaslak.

 Biotz onetan erne zirean

 gizon nai emakumenak,

 ogeta amar bakartade, ta

 Españan ziran onenak.

 Amasei bakartade ein zituen

 andrazkoentzat bakarrik;

 gizonentzako amalau, danak

 zisku ta makur bat barik.

 Ez da menturaz au ein dauana

 andra baino oba bizardun?

 Bere egikerak irakurrita,

 baietz bearko erantzun.

 Gizon ezta, alan jantziarren bat,

 au da, prakak eta txapela.

 Ez, ori ezta, onetarako

 arakatu ondo gibela.

 Kontu atera, ba, Teresari

 billatu eutsazan Jaunak

 itxasoa lez biotz andia,

 Salomoni lez garaunak.

 Serapin batek, au miraria!

 Dakar ezpata zorrotza,

 biriak urtu, erraiak biztu,

 kizkaldu eutsan biotza.

 Miragarrizko emakumea,

 zelan daukozu biotza?

 Onik aurrera, bizitza baño

 gozoago da eriotza.

 Loren ta izarren Erregeagaz

 gaur egin zara mentatu,

 elorri latza legetxe zara

 sagar gozora aldatu.

 Garrasta luze ta mardulenak

 datoz beti Libanotik,

 jakiturian mardulagoa

 Teresa da lenengotik.

 Larrosik eder ta politena

 danetan Jerikokoa,

 kabelin eta zazpi izar baino

 oba da onen burukoa.

 Siongo pago eta lexarrak

 bardinbageak mendian;

 goratxoago onek txuntxurra,

 Karmengo tontor zurian.

 O, uso zuri, Siongo lora,

 Karmentarren irakasla!

 Bedeinkatu gaur mendi orretik,

 bada naz zure ikasla.

 Martin Uriarte, Mariaren biotz

 Garbiaren Martin anaia.

 Burgos, Monte Carmelo.

 1902, 795-797.