Ishpillu ona
Uranga, Juan Jose
UDa berriyan arbola oztoz
ondo betetzen danian,
chori chikiyak etortzen dira
anchen umatu nayian,
topatzen dute oztape artan
ardaska biren gaņian
toki pollit bat, ari ditezen
beren gogozko lanian,
egopez bero jar ditzan amak
arraultzak kabi maitian.
Chori-ar aitak arbolatikan
ateratzian kanpora,
kabi gai onak dizka iyotzen
bere emeari gora;
eme gaisuak esaten diyo
ez joan aldetik iņora,
ez dezaidazun gauza charrikan
zergatik beti presondegiya
etortzen zaitan gogora.
Bere lagunak diyo, egingo
det ondo zuk agindua,
naiz egon arren inguru ori
beste batek arindua;
bada ez nago zure agintez
penaz beterik mindua,
baizikan nago egin nayaren
aldamenian utziko dizut
nik lur orretan bildua.
Umiltasuna ta laua dute
choriyak emen argira,
munduan ondo ager gaitezen
ispillu ontan begira;
batak bestiai lagundurikan
oriyek bizitzen dira,
zeren kabitzen daudeu denboran
alfer samarrak balira,
zori onikan ez bezateke
eraman beren kabira.
