Gure loreak

Uranga, Juan Inazio

 1

 Errenteritik dantzara gatoz

 Donostiyara pozikan,

 gure kayetan txirriyatzen dan

 odolak ez du otzikan;

 ¿intza tantoka nola darraye

 odeyai gabaz goitikan?

 ala datorgu jolas gogua

 Euskal Amaren oitikan.

 2

 Jayan usayak esnatzen gaitu

 garayaz lendik goizean,

 bañan mindutzen gaitu, karrikak

 eudi txintxarrak loitzean;

 oitura zarrak ekar nayaz

 berriro gogoz oitzean,

 gure biyotzak goituko dira

 oek guziyak goitzean.

 3

 Neskatxa eder guztiz lirañak

 Donosti onek baditu,

 oen antzeko aingerurikan

 ez degu iñon arkitu;

 Elizak bere aldarietan

 orren ederrak balitu,

 gure biyotzak dituen kutzu

 txarrak litezke garbitu.

 4

 Donostiyako neskatxak dira

 bañan, banako loreak,

 Euskal-erriyak ez ditu sortu

 idukitzeko gordeak;

 onak badira erbestietan

 bañan iñun ez obeak,

 orren lirañik ez du egingo

 gizon ekintzaz moldean.

 5

 Begira nola dantzatzen geran

 ariñ ta guztiro biguñ,

 zergatik guri sasoyak orla

 guztiya mogitzen digun,

 argitu dira gure begiyak

 lendikan egon illun,

 biurkeriyan gabiltza beti

 geldirik ez gaude iñun.

 6

 Aingeru oyen biyotz albalitz

 gure oetan iltzatu,

 edo bestela pitxi ontzi bat

 bezela ondo giltzatu;

 orriyaz jo ta oi dan antzera

 leyarra zerbait pitzatu

 oyen begiko dizdirak digu

 begi ñiñiya printzatu.

 7

 Lore onena ezaguna da

 askoren arteko xortan,

 nola egur bat okerren pillan

 berdiñ ta zuzena non dan;

 ardi ederrak izan oi dira

 bildotxak ere bai bordan,

 ¿jakiñ al leike Donostiyako

 neskatx ederrena nor dan?

 8

 Gure ustean alferrik gatoz 

 Aingeru oyen eskera

 lotza guztiyak oso utzirik

 erri batetik bestera;

 gure gai onak agertu gabe

 emendik juango ez gera,

 Euskal dantzakin gaitu ditzagun

 Donostiya ta Euskera.