Egun batean, maitasunean
Uranga, Imanol
1
Egun batean, maitasunean
asi giņaden zu ta ni,
Begiratuaz lur gain ontako
ainbeste bide apaiņi.
Lengoa utzi, beste bide bat
zuk nola dezun ipiņi...
Nunbait gu biok alkartzerikan
munduan etzan komeni!
2
Nik ezagutu zindutenetik
nenguen zuri begira,
Azken gabeko maitetasuna
neukan biotzan erdira.
Orain bakarrik utzitzen nazu;
moja zoaz urrutira,
Nik ezin uka, gure Jainkoak
deitutzen dizun tokira.
3
Ez nuen uste izango zanik
nik orrelako mudantzik,
Baņa lorerik ezta izaten
eztadukanik arantzik.
Berriz geiago ikusteko nik
eztadukat esperantzik,
Arren!, sekula etzazu aztu
Euskalerriko baratzik.
4
Amets gozotan begiraturik
ibiltzen giņan gazterik,
Zutzaz pentsatu gabe nik ez nun
gau, egun, jai ta asterik.
Zuk aldeginda nere biotza
gelditutzen da tristerik,
Baņa munduan nik maitatzeko
ezta izango besterik.
5
Zenbat igande arratsalde guk
pasatu dezun atsegin!
Zenbat itz goxo zure ezpaņak
didaten neri itzegin!
Ainbeste maite zindutan lora;
orra ondotik aldegin,
Gau eta egun illunik nago
eta eztakit zer egin.
6
Erabakia artua dezu
mojatxo bat izatea,
Barrendik asko sentitua det
zuk itz ori esatea.
Orain bakartu gerade biok.
len genbiltzanak batea.
Suerte on bat desio dizut
ta ondo izan zaitea.
7
Zure jantzia abitua da;
petxu gaņean gurutza,
Zure otoitza izan dedilla
euskaldunaren laguntza.
Zu jaio ziņan etxe zartxoak
albotik zintzilik untza,
Ez aztu iņoiz oien artean
ikasi zendun izkuntza.
8
Beti izan naiz seme pobrea,
baserritar bat bajua,
Baņa ixilik egote ortan
ez naiz izandu pijua.
Jaunak neuri-re konbenturako
orain egin dit ujua,
Mundu ontako gauzak utzita
praille sartzera nijua.
9
Agurtu ditut nere pamili
lagunak eta etxia,
Ondo pentsatzen jarri ezkero
auxen da diferentzia!
Lenago pestan ibiltzen giņan;
orain sotana jantzia,
Lendabiziko gure lana da
anima salbatutzia.
10
Konbentu ortan bizi nai nuke
Jaunaren grazi gozoan,
Al dan guzian saiatuko naiz
otoitz edo errezoan.
Eskatzen dizut, azken orduan,
Jauna, artu gu besoan,
Gero zurekin izan gaitezen
betikotasun osoan.
